Maandelijks archief: november 2012

Nieuwe vriendjes… piepjonge baby-hondjes!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Het vrouwtje zegt dat we naar huis gaan! Ach ja, waarom niet, ik loop snel naar haar toe. Leiband aan, snoepje en op weg naar de poort!

Maar kijk daar nu! Het vrouwtje ziet het ook: veel hondjes aan de poort en nog meer baasjes en vrouwtjes. Het vrouwtje maakt de leiband weer los.
Nieuwe hondjes! Ik mag gaan snuffelen: ik ben een heel zachte airedale-dame als er pupjes in de wei komen, dat zegt mijn vrouwtje altijd: en ze heeft gelijk – deze keer!

Deze kleine zwarte Wolf is nog maar negen weken, een echte babypup, hé vrouwtje?! En daar, Barend, die is al peuterpup: 13 weken. Een Friese stabij! Ha, vrouwtje, nog een speciale hond, net als de airedales! Deze vangt ook molletjes! 🙂 Nu nog niet, als hij groter is, natuurlijk! Maar misschien zal hij ook geen putten mogen graven… daar weet ik alles van! 😦

De hondjes spelen een beetje maar durven niet ver in de wei… zoveel grote honden ook. Ik zal heel zachtjes dag zeggen en voordoen hoe ze moeten snuffelen! 😉

Kijk, het blinkend doosje! Ze mogen toch bij op de plaatjes, hé vrouwtje, deze nieuwe vriendjes?!

Ernie?… Wil niet spelen! :-(

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Die Ernie toch! Ernie is één van mijn favoriete vriendjes en ik wil altijd met hem spelen. Vandaag is hij op de wei! Hij heeft zijn winterjas al aan. Dat heb ik nu nog niet nodig, met al mijn krullen. Ernie dus wel!

Komaan Ernie, laat ons wat rennen en spelen! Dan krijg je beslist wel warm. Waarom wil je niet? Hij gaat altijd maar naar zijn baasjes. Tou nou, komaan! Zal eens tegen hem opspringen en wat zotte kuren uithalen. Niks aan te doen!

Ha, wacht, ik zoek een put, dan komt hij wel! Zie je wel! Als ik een put vind, wil hij die ook! Aaai, oei, nu komt hij achter me aan. Even verstoppen achter de boom! En hollen maar weer!

En daar is Truco ook! Hey Truco!

Vandaag… een drukke dag!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met ,

Hond, hond, hond! Dat vrouwtje van mij! Nog koppiger dan de koppigste terriër! Waarom? Zal dat eens haarfijn uitleggen, zie! Ik heb dikke krullen, veel krullen – binnenkort moet ik naar de kapper, zegt het vrouwtje! Ook onder mijn staart heb ik veel krullen, en daar blijft soms wel eens wat in die krullen hangen, als ik mijn drolletje deponeer. Dat vindt mijn vrouwtje niet goed en dat moet er dan af! Ik wil dat niet: ze mag alles, mijn vrouwtje, maar dat niet! Dus spring ik weg als ze de handdoek onder mijn staart wrijft. Maar nu heeft ze wat gevonden! Het baasje helpt en houdt mij vast! “Zij is groot en ik is klein”… Opa Lennox had het al gezegd, hij weet het goed, mijn opa Lennox!

De Baas en de Bazin hebben altijd gelijk! Leer dat nu maar! En hou op met dat gedoe!

Ha, we gaan op pad! Waar gaan we heen? Ik zie het al! Ik kan niet snel genoeg uit de auto zijn, we gaan naar Suske! Hoe? Wat? Suske nog niet thuis? Dan speel ik alvast als een dollemannetje met zijn speelgoed. Wat vertelt zijn vrouwtje? Suske bijna doodgebeten? Ocharme, die Sus toch! En wat een dapper vrouwtje heeft hij. Ze heeft hem gered van die grote, wilde hond! Ze is ook lief, want ik krijg altijd snoepjes van haar! Wafwafwaf! Waar is Suske? Daar is hij! Vrouwtje wil weer plikplokken voor we vertrekken, maar we zitten niet stil… 🙂

Weer stoppen? Hier ken ik het ook! De snoepjeswinkel! Ik mag mee naar binnen! Het baasje zoekt een nieuwe halsband voor onze opa Lennox. Ieeif ieieieff, waf!, waf!

Kita, koest! Gedraag je!

Maar ik wil naar dat kleine hondje! Ja, ik mag even snuffen, nu ben ik weer tevreden. Het kleintje ook! 🙂 Het vrouwtje haalt de snoepjes en bij het baasje pas ik een nieuw autogareeltje. Dit is wel goed, hé, baasje! 🙂 Vrouwtje, kijk eens, nu ben ik echt een mooie airedale-dame, hé! We nemen zo eentje mee voor mijn opa Lennox ook. Hij zal ook tevreden zijn!

Opa Lennox, hier ben ik weer! Kom eens passen! Kom eens kijken! Allemaal nieuw! Nee, hij wil eerst eten! Die opa toch! 😉 Ha, die nieuwe halsband staat hem goed en hij lijkt best tevreden met zijn gareeltje! 🙂 En kijk eens naar mij! Chique, hé? 😉

Koken met … Kita! (deel 5)

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Wat zegt ze? Gaan we koken? Het lievelingsmenuutje van de mensenpuppy van het vrouwtje? Hoera! Opa Lennox! Lennox! Kom gauw, dit wil je niet missen: het vrouwtje gaat oranje stokken en witte knollen en roze blokjes maken. Kom gauw, voor de stokken!

Kita! Lennox! Rustig!

Het vrouwtje haalt de roze blokjes uit de heel koude kast in de kelder. En de ongeschilde bollen brengt ze ook mee! En de oranje stokken neemt ze uit de koude kast in de keuken. We beginnen. Eerst schilt ze de bollen en we krijgen een plakje! mmmm. De witte schijfjes gaan in het pieppiep-kastje, eventjes maar. Ondertusen is het groot feest. Het vrouwtje neemt de oranje stokken en… zie je nu wel, opa Lennox! We krijgen allebei zo’n stok! Ik zei toch dat je moest komen! Want in eten is mijn opa Lennox de beste! 🙂
De oranje stokken moeten hun jasje uitdoen en dan snijdt het vrouwtje ze ook in schijfjes. Wij ook nog zo eentje? Wafwaf!

Daar zijn de zwarte potjes, nu kan ik gaan rusten… Alles gaat in de potjes en op de bevroren roze blokjes weer schijfjes, maar ik weet niet wat dat is!

Kruidenboter, Kita!

En dan gaan de potjes de hete kast in en moet ik weer opletten, natuurlijk! 😉

Zeg vrouwtje, niet vergeten te tokkelen naar Féline, hé?! En naar de lieve mevrouw van die andere school, en haar cursisten… allemaal fans! Leuk, hé?

Leven… in de wei-brouwerij

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Ha, we zijn er bijna! Nog een paar pootjes en we zijn aan de speelwei! Nu niet aan de leiband trekken want dan loopt het vrouwtje voorbij de poort en ben ik nog niet aan ’t spelen! Ja! Nu raprap zitten!

Vrij!

Wat zegt het vrouwtje? Ze zal Okai eens plikplokken met het blinkend doosje? Dat is een goed idee, want we hebben nog geen plaatjes van Okai en Okai zei gisteren nog dat hij binnenkort een poosje niet komt. Er is iets mis met de rug van zijn vrouwtje! Ik snap er niks van: hij heeft een lief vrouwtje, Okai, dan kan haar rug toch niet stout zijn? 😦

Okai is wel in volle actie vandaag! Amaai! En lopen! Dat gebeurt niet vaak! Hij weet dat het blinkend doosje er is, denk ik! 😉

En Truco heeft een stokje! Dat wil ik wel afpakken! Lukt niet zo best. Maar kijk, mijn opa Lennox komt helpen! Dat varkentje is meteen gewassen! 🙂

En nu sakkert het vrouwtje een beetje: het plikplokfilmpje met Okai is niet helemaal scherp, maar ze zet het toch op het tokkelding, voor de fans! 😉


Baasjesacties… in de hondenwei!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Het is me wat! Het is druk in de wei vandaag. Niet omdat er zo heel veel vriendjes zijn of omdat wij zo druk spelen. Neenee, het zijn de baasjes en de vrouwtjes die het druk hebben. En niet met ons!

In de wei, daar staat mijn boom, weet je wel! Die boom waar ik zo graag in klim. Blijkt dat die boom een ‘nument’ of zoiets is. Een kraakwilg die ‘nument’ werd!

Kita, monument!

Nu ja, de takken van mijn boom kraken dus als er heel veel wind is en zakken dan naar beneden. De baasjes lopen dan tegen de takken. Mijn vrouwtje nooit! Die is ook niet zo groot! 🙂
Het baasje van Truco heeft leuke namen gevonden: Boum-boom en Tok-tak! Die namen zijn niet voor honden maar voor de boom en zijn takken! Leuk, hé! Omdat wij het niet zouden vergeten, hangen de namen nu op de takken! De baasjes en vrouwtjes vinden dat leuk!

En dan, dan begint Spikkel daar te snuffen en te blaffen aan het kleine poortje. Iedereen daar naartoe! Een Uil in de bosjes! Oei, wat nu? Een dode Uil!! Oeioei, een dood hondje? Het vrouwtje gaat plikplokken, regen of niet! 😉 Een mooie Uil, zegt ze! Is dat een klein hondje, vrouwtje, Uil??

Nee, Kita, een vogel!

Mag ik dat plikplokplaatje zien? 🙂

Gouden (honden)raad van… tante Kita!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Nu zal ik het toch maar eens vertellen! Over mijn mooie krullen! Al wel drie fans hebben het gevraagd en Féline wil het nu ook weten. Aan mijn zus moet ik het toch uitleggen, hé!

Nog voor we naar Twister en Anna gingen, lang geleden, zei het vrouwtje dat mijn vacht echt niet in orde was. Veel te pluizig! Niks airedaledamesachtig. Tja, het tokkelding kwam eraan te pas! Al dat pluis, dat komt doordat ik gestileerd ben.

Hahaha, Kita, gesteriliseerd!

En omdat ik gestileerd ben dus, kan mijn vacht veranderen! Zalmolie, vond het vrouwtje op het tokkelding. Veel te gek en te duur en dus gingen we op pad, mijn vrouwtje en ik. We gingen naar het baasje van Kyra, die is apotheker! Jaja, daar mogen flinke airedales mee binnen! Mijn vrouwtje vroeg daar uitleg. Het baasje van Kyra is een heel slimme meneer! Zijn vorige hond was ook gestileerd en had ook zo’n pluisvachtprobleem. En toen maakte het baasje van Kyra zelf een drankje en haar vacht werd terug heel mooi.

Het vrouwtje kocht zo’n fles en ook een potje met vachtsnoepjes. Heel lekkere snoepjes! 😉 Maar ik krijg er maar twee per dag! En van het lekkere spul uit de fles maar één koffielepeltje! Maar daar lik ik zo lang aan dat het vrouwtje zegt dat het lepeltje veel te snel gaat verslijten. Wat slijten is, weet ik niet, maar ze moet er wel bij lachen, dus stout zal het niet zijn. Maar dat heeft ze nog niet geplikplokt!

Nu heb ik al een hele poos weer een echte airedalekrullenbos. Op drie weken tijd was het helemaal in orde! Beetje stug haar, zoals het hoort, en mooi blinkend, zoals het hoort… en snel groeiend… 🙂

In- en uitstappen… en nog meer kleuren!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Drukke dag vandaag, ik mag mee in de auto. Ver rijden we niet en de baasjes stappen uit. Ik moet blijven zitten, wat nu? Het baasje gaat naar de poort, leest op het grote plakkaat en zegt dat ik wel mee mag, maar aan de leiband. Nu ja, heb je al anders geweten, behalve in de speelwei en thuis?
Het vrouwtje zegt dat ik me welgevoed en getogen moet gedragen nu!

Wel opgevoed en ingetogen, Kita!

Waar zijn we nu? Hier ben ik nog nooit geweest! Allemaal weggetjes, tussen grote liggende stenen en rechtop-stenen… Ha, vrouwtje, en kijk eens: nog meer kleuren! Veel kleuren, niet van bladeren, maar van bloemen. (Dat ziet zelfs een kleurenblinde airedale- ik!). We blijven staan voor zo’n steen met bloempotten. De baasjes praten wat… en we vertrekken weer! Wat zegt ze? Was dat een kerkhof? En waar is die kerk dan? Die is hier niet, hé!

Het vrouwtje sakkert een beetje: boerenbuiten en hier mag het niet… Dus ik moet in de auto blijven, wel jammer. Ha, daar zijn ze weer! En nog één? Hier mag het weer wel, ziet er ook boerenbuiten uit anders! Dit vind ik wel leuk: ik loop braaf naast het vrouwtje.
Hier vlakbij gaan we eten. Ik onder de tafel met mijn kauwbeentje! 😉 Leuke dag vandaag!

Komaan, Kita, nog twee!

Yesyes! Ik ga mee! Heel getogen en welgevoed! Dat kan ik echt goed! Het vrouwtje plikplokt me zelfs terwijl ik naar de kleurtjes kijk! 😉

Nat???… Vooral heerlijk mooi!!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Het vrouwtje praat al een paar dagen over kleur en plikplokken! Nog even en het is te laat, zegt ze. De winter staat voor de deur.
We gaan dus buiten. Zeg, vrouwtje, er staat hier niemand voor de deur, hoor! Zie je wel!
Het vrouwtje zegt dat we een hele fototoot gaan doen bij al die kleuren!

Een fotoshoot, Kita! We gaan veel plaatjes plikplokken!

Dat belooft!… Ik zal dus weer veel moeten zitten en stilzitten en nog meer zitten… en dat allemaal in dat nat! Maar het valt mee, ik mag ook veel snuffelen aan al die blaadjes. Ik raap er ook af en toe één op. Amaai, ik mag zelfs met mijn pootjes in het nat, daar aan de picnictafel. En ze kijkt efkes niet: ik wip op de bank bij de eendjes! Bank is toch al nat, dus het vrouwtje is niet boos. Ik mag er zelfs op gaan zitten! Ik moet gaan zitten voor een bank-plaatje! 😉 Val nu omver!

Er is vanalles te beleven! Boven in die boom, daar hoor ik iets. Ik kan het niet zien. Nee, wachten, vrouwtje, ik blijf nog even kijken! Oké, ik ga mee verder: efkes de berggeit uithangen, hé! Het mag vandaag! Langs het gras naar de fietsostrade. Helemaal ten einde? En nu? Naar waar? Lijkt allebei ver, hoor, vrouwtje… Ik ga er even bij zitten!

Nu naar huis! Ja, hier woon ik! Zie je die rode bloemetjes? Daar mag ik niet van eten of … yep, het vrouwtje wordt heel boos! 😦  Gaan we dan nu naar binnen? 😉 Einde van de plikplokshoot!

Opa Lennox naar… de fitness!!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met ,

Lennox zegt dat de Baas  veel tijd maakt deze dagen want opa Lennox kwam al vier dagen na elkaar naar de speelwei! Hij vindt dat heel leuk, moet hij niet aan de leiband lopen sleffen, zegt hij. Wat is dat nu weer? Sleffen?

Wacht maar tot je oud bent, dan weet je dat ook!

Ja, mijn opa Lennox is al 13,5 jaar oud en speelt niet zo veel meer als wij natuurlijk. Hij wandelt rustig rond en snuffelt overal. En soms doet hij eens een rustig spurtje. Opa Lennox zegt dan dat hij zijn oude knoken moet trainen!

Maar vandaag!!! Niet te geloven! Ik heb nogal staan kijken! De vrouwtjes en de baasjes ook. Ik keek meestal van ver, om uit de weg te blijven! Wat er aan de hand was? Héwel: Lucien was ook in de wei! En die heeft veel bewondering voor mijn opa Lennox. Hij wil er altijd mee spelen en loopt hem veel achterna! Hij vergeet dan zelfs Sammy, ook al zit die in de boom!

En toen? Toen ging mijn opa Lennox spelen met Lucien! Ineens geen sprake meer van oude knoken. En niet zo maar eventjes spelen, hé, een hele poos! Het vrouwtje heeft het gefilmd met het blinkend doosje en zei tegen het vrouwtje van Lucien iets over een langspeelfilm. Veel plikplok zal ze bedoelen, denk ik.

En, Kita? Heb je dat gezien? Ik doe nog niet onder, hé, voor die jonge rekels? Al ging ik een paar keer door die achterste oude knoken van mij. Maar dat heeft niemand gezien! Voorlopig ben ik hier nog de baas! 😉

Jaja, opa Lennox, dat jij de baas bent, weet ik al langer dan vandaag! 😉 Maar wij zijn toch dikke vrienden, hé? 🙂