Al dat liefdesverdriet, daar zal ik eens wat aan doen, zie! Ik krijg goede raad van ’t vrouwtje! Ze leest voor van een mooie prent. Nee, die heeft ze zelf niet geplikplokt… Ja, vrouwtje, daar zal ik aan denken!

Vandaag staan we heel erg vroeg op. Het vrouwtje moet weer weg met de boekentas en ze wil toch eerst met mij naar de wei: flink spelen, zegt ze. Vrouwtje, er is niemand om mee te spelen! Ah, ze haalt de nieuwe rode bal te voorschijn! Zij zal met me spelen? Nee, nee… ik heb nog geen zin in “apporteren”, dat “in de hand”-spelletje.
Ik speel wel alleen met de bal, in de boom. Dat is leuker.

Euh, toch best hoog… en nu?

Dat mag van het vrouwtje. Ik klim in de boom, gooi de bal naar beneden, ga die halen en klim weer in de boom… ’t Vrouwtje vindt het leuk en neemt het blinkend doosje! 😉 Dan hou ik dat nog een hele tijd vol! Nu ben ik wel heel hoog geklommen… Vrouwtje is beetje bang, zie ik. Ik niet, hoor! Ik ben immers heel dapper, veel dapperder dan zij denkt!

Ik zal tussendoor ook even al die dorre korst van de boom halen: ik ben een sterke airedale, hoor! Ik hou ook alles in de gaten vanuit mijn boom. En ik ben best gelukkig, ook al zijn er geen andere vriendjes en Ernies! Sterk, hé?

En weet je wat? Nu zal ik nog even met het vrouwtje spelen: ik zal haar de bal brengen, dan kan ze gooien. En ik zal die ook weer netjes halen en in haar hand geven, dan kan ze weer gooien… dan moet het vrouwtje niet alleen spelen. Wel vier keer! Slim van mij, hé!

Ja, Kita… Strong, brave, smart… zo kennen we je wel! 😉 En een hele lange film met al je jongleur-acrobatentoeren! 🙂

Wat een dag! Wat een dag!

Dit moet je nu echt horen. Kom ik vanmorgen in de wei… Er zijn al veel vriendjes want het vrouwtje sliep vandaag langer. Hoera! We lopen en spelen. Sammy en Lucien en Ernie en Gitte en… Kijk, daar is Juju ook.

Ernie ziet Juju ook en gaat er meteen mee spelen. Hij kijkt naar niemand anders meer! Loopt haar overal achterna! Hé, Ernie, ik ben hier ook nog, hé!
Ha, hij gaat heel hard hollen, dan doe ik altijd mee! Yes, er achteraan. Hij wacht niet eens als hij terug is. Hij gaat graven. Dat mag ik dan weer niet. En nu gaat hij weer terug naar Juju!

Zal dan maar even met Sammy en Lucien spelen? Die zijn te druk bezig in hun put. Zal ook niet lukken. Dan maar wat alleen gaan snuffelen en naar de boom, dat is wel leuk. Laat Ernie maar alleen met Juju spelen, Snif snif. Gggrrr, waf!

Ha, en van het vrouwtje krijgen we allemaal drinken, na deze drukke morgen. Ik mag met Gitte mee uit één pot drinken, dat is wel fijn, hé!

Vandaag vroeg opstaan, en dus vroeg en alleen in de wei en toen? Toen was de boekentas weg! En het vrouwtje ook. Dan is het maar stilletjes. Geen spelletjes en rare uitjes… braaf thuis.

Maar vanavond! Naar de wei! Gitte is er ook, en Truco! We spelen wat! En wie komt daar aan? Rusko! Ik ken Rusko al van vorige week enzo. Maar Gitte en Truco niet. Rusko speelt heel graag en is nogal onstuimig, maar hij is wel lief! Hij lijkt op mijn opa Lennox, maar Rusko is bruin en niet zwart. En Rusko is ook nog geen opa, hij is anderhalf jaar, zoals ik. Ja, hij heeft dan ook nog geen grijze haren zoals opa Lennox! 😉 Jaja, Rusko is een knappe boy.

Hij wil met ons spelen, zeker met Gitte, ook wel met mij. Leuk, hé?

Dat ziet Truco ook, en die wil ook de knapste zijn en met ons spelen. Ja, mijn vriend Truco is ook heel knap, hij heeft speciale ogen. Enfin, de boys hebben een beetje ruzie gemaakt met twee dames bij in de wei… Geen gentleman-manieren! 😉 En waar is dat nu voor nodig! We kunnen toch met ons allen wat spelen? En het vrouwtje heeft er zo naar gekeken dat ze niet geplikplokt heeft! 😦

Ah, ze zegt dat ze toch een beetje gefilmd heeft, maar niet veel… Wat zegt ze? Te veel benen en armen en mensen op de film. Tja, dat mag niet, hé! 🙂 Alleen het baasje van Truco…

Ik begrijp het niet zo goed! Raar, raar!

Iedereen weet het wel, onze vrouwtjes kijken al lang niet meer raar op… Nieuwe baasjes en hondjes wel: die gaan tegen het vrouwtje zeggen dat het ‘gevaarlijk’ is daar en dan wijzen ze naar Gitte en mij! Hahahaha… Het zit zo: als ik op de wei kom, word ik heel “wild” begroet door Gitte. Met veel springen en grommen, en meestal lig ik binnen drie tellen met een fikse ippon tegen de vlakte en blijf ik maar een tijd op mijn rug liggen spartelen. Veel meer is daar niet aan te doen… Als ik de kans zie, ga ik lopen en dan hebben we het weer gehad. Back to normal speel-life… 🙂 Gitte en ik zijn immers de beste vriendinnetjes.

Soms komt Sienna helpen, en twee tegen één is wel wat veel van ’t goeie… Dan steek ik mijn staart tussen mijn poten want dan ben ik een beetje bang. Ook al zijn het vriendinnetjes die ik goed ken! Dan zeggen de vrouwtjes: time out! En is alles weer normaal! 🙂

Maar vandaag? Je gelooft je ogen niet! Dit keer lag ik niet op mijn rug te spartelen, maar Gitte! En die bleef vriendelijk liggen rollebollen. Dat was eens wat anders… de wereld op zijn kop. 😉

Misschien omdat mijnheer big chief Truco in de buurt was? 😉

Ik denk dat ik het vrouwtje blij maakte! En het was nog niet eens zo moeilijk ook niet. Ik zal het eens vertellen!

We gaan vanavond naar de wei. Het vrouwtje heeft een andere tas mee, een grotere dan anders, in een raar kleurtje… 😦  Wat zou daar inzitten? Snoepjes, dat heb ik gezien…
Er zijn veel vriendjes, meer dan zes. En alle baasjes gooien met balletjes en alle honden rennen naar alle ballen! Dat kan ik ook en ik ben heel snel… Gauw een plasje… Hier ben ik! Ik ren van hier naar daar en terug! Hijghijg! Ja, die knalroze bal heb ik en daar kan ik lekker op bijten… Voilà, er is al een stukje af!
Het vrouwtje roept. Nee, nee, die bal breng ik niet naar haar! Maar wat heeft ze daar in haar hand? Een rode bal? Waar komt die ineens vandaan? Gauw naar ’t vrouwtje lopen.

Kita, zit! Bal in de hand.

Jaja, hier sè! Ik krijg geen snoepje maar het vrouwtje gooit met die nieuwe bal! Hoera! Die is voor mij! Lopen! Het vrouwtje geeft de roze bal terug aan ’t vrouwtje van Billy. Sapristi, die ben ik kwijt. Ze roept mij. Bal brengen? Nee, nee! Snel voorbij rennen! Kijk nu, ze heeft een gele bal in haar hand! Gauw teruglopen en de rode brengen, dan gooit ze misschien met de gele! YES!!

Kita, breng de bal! In de hand!

Yesyes, en nu de rode!!! Ja, ze snapt het, mijn vrouwtje, ze gooit met de rode bal!

Kita, breng de bal! In de hand!

Jaja, hier ben ik al! Hé, er is geen gele, het vrouwtje gooit weer met de rode, lekker zware bal. Die botst leuk! Hup, hop, hup!

Kita, breng de bal! In de hand!

Nog één keertje! Hier is de bal! En nu weer gooien, hé! Voilà! Heb de bal, ben er moe van. Ga wat liggen, kan ik lekker bijten op de bal! Neen, vrouwtje, ik ben dat loopspelletje beu, nu kom ik lekker niet: ik bijt. Maar ze roept niet. Dat is raar! Ze neemt het blinkend doosje en plikplokt de nieuwe rode bal en mij erbij, natuurlijk!
Wat zegt ze nu? Dat ik het misschien ooit nog wel eens leer, apporteren? Niks forceren? Achter een rode bal lopen en die naar ’t vrouwtje brengen, en dan weer en weer en weer? Zou dat dan apporteren zijn?? 😉 Pffff, als het mijn bal is, wil ik dat wel doen… maar aan dat spelletje doe ik niet mee als ik iets leuk heb gepikt van de bank of  de tafel! 🙂

We zullen zien, Kita… we zullen zien, wie er aan het langste eind trekt! 🙂

Hoera, hoera! Veel vriendjes in de wei! Sammy en Flicka en ook Ernie! Leuk! Flicka vindt een stok. Ja, we doen wel mee met het kunstje dat ‘stoklopen’ heet! 🙂 Wel moeilijk om altijd gelijke tred te houden, pffff.

Ben het snel beu vandaag, zal nog maar wat gaan snuffelen! Ha, Ernie komt zeggen dat we ons optreden moeten verder zetten! Ze doen maar, hé!! 🙂

Ik hou het rustig vandaag. Straks misschien nog wat ravotten… 😉

Oh, het is leuk in de wei vandaag! Eerst spelen we met vier met een balletje met een touw aan: Sammy, Gitte, Juju en ik! Niemand wil lossen natuurlijk! hahaha!

Dan komen ook Ernie en Benji, een beagle, op de wei! Benji heb ik al heel lang niet gezien. Hai Benji! Alles kits? Benji en Ernie crossen eerst wat rond in de wei.
Nu gooit het baasje van Benji met een balletje. Benji en ik lopen erg hard om het te pakken. Benji is eerst en pakt het balletje en loopt er mee weg! Niet naar zijn baasje zoals het hoort. Hij loopt er helemaal voorbij! Dat is een hond naar mijn hart, zie! Zo doe ik dat ook! 😉
Wat doet die Benji nu? Hij laat het balletje vallen??! Hebbes! Nu kan ik ermee rondlopen. Haha! Benji volgt. We hollen een hele poos. Het vrouwtje roept mij: ik moet het balletje brengen! No way! Rennen! Goed ver weg! Vrouwtje gaat op de bank zitten en roept nog eens! En nog eens, een beetje boos precies…! Ha neen! Niet naartoe gaan, zo lopen is leuker.

Ze roept niet meer nu, mijn vrouwtje. Ze streelt Ernie! Ze speelt met Ernie! Moet toch even dichter gaan kijken! Veel dichter! Vrouwtje, hier ben ik! Ze merkt me niet eens! Nog een beetje dichter! Ohlala, haar hand gaat in het snoepjestasje. Nu moet ik heel dicht gaan! Hier! HIER ben ik! En ik ruik gedroogde kip!

Kita, zit! Bal in de hand! Los!

Snel, gauw bal geven, YES, een stukje kip!

Flinke Kita!

Sapristi! Ze gaat de bal aan het baasje van Benji geven. Die lacht en zegt dat hij blij is! Hij zegt tegen het vrouwtje dat hij tevreden is dat er nog andere honden zijn die niet apporteren. Wat is apporteren, vrouwtje?

Ha, maar ik heb het Benji-baasje toch blij gemaakt! 😉
En het vrouwtje was een beetje boos dus ze vergat mijn terriërkuren te plikplokken! 🙂

Ja, vandaag meer terriër dan airedale-dame, hé Kita!! 😉

Zie je dat hondje bij de boom? Dat is Benji… het vrouwtje vergat fatsoenlijk te plikplokken…