Wat zijn geraniums, vrouwtje? Wat gaan we doen?
Niks gareeltje, ook geen leiband… Toch zei ze echt wel: “buiten”. Daar ben ik zeker van, dat woord ken ik. Ah zo, we gaan door de keukendeur naar buiten, naar het terras.
Wat staat hier allemaal? Dat was er een week geleden nog niet.

Kita, af! Dat zijn geraniums. Die ga ik verpotten.

Ja, maar vrouwtje, ik mag toch wel helpen, zeker? Ik snuffel of dit wel allemaal oké is! En ik besnuffel nog meer. Het vrouwtje wordt een beetje zenuwachtig. Ze heeft wel werk, zegt ze, en ander werk dan mij in ’t oog houden… Werk? En ze tokkelt niet? Ze doet iets zwart in een lange bak en dan zet ze er  die geradinges in… Niet tokkelen en toch werk? Snappe wie kan… 😉
Wat is dit hier? Een blad dat uit de muur groeit?

Af! Kita, los! LOS!

Oké, oké, ik zet mijn verkenningstocht verder… Wat nu weer? Volgende week het terras poetsen zonder Kita? Wat gaat ze doen zonder mij?  En waarom zonder mij? 😦

Ha, fans, ’t vrouwtje zegt dat het een lange film wordt met die roze geradinges. Ik heb groene pootjes zegt het vrouwtje… ik ben heel geïnteresseerd, ja… 😉

Dat is nu waarom je niet zal helpen poetsen, zie! Nieuwsgierige in-de-weg-loopster…

Vannacht om half twee deed opa Lennox wel twee keer Waf! Hondenlief toch, zo kan ik niet slapen, hé. Wat heeft die nu toch? Ik geef toe, het is af en toe een beetje raar lawaai buiten en er is een beetje extra licht soms, maar daar moet je toch niet om blaffen? Wie is hier nu luidruchtig, vrouwtje, midden in de nacht?

En nu zijn we op de hondenwei en de baasjes en vrouwtjes praten over vannacht. Tiens, dat lawaai en dat licht? Is dat onweer! Hahaha, en Lennox is daar bang van? Mijn opa Lennox bang? Van zo’n beetje lawaai en licht? Hoe kan nu zoiets?
Het heeft ook heel hard geregend, keihard, want de wei staat onder water! Yihaaaaaa! We splashen er op los… tot het vrouwtje roept dat we niet in die modder mogen. Ah neen? Rap efkes erin!
Het vrouwtje roept en zegt dat ik moet zitten! Ze plikplokt mijn poten… Lang zullen we niet meer blijven, zo gaat dat meestal als het echt leuk wordt… 😉

En dan nu het hele gedoe met de potenwasser, de ‘pawplunger’… Elke poot apart moet in ’t water, in die pot met kietelborstels! Pootjes wassen, noemt het vrouwtje dat. In ’t begin heb ik geprotesteerd… maar dan ken je mijn vrouwtje nog niet. Koppig!!! Dat heeft geen naam. Geen enkele airedale die zo koppig is als mijn vrouwtje!! 😉 Maar ik geef toe: mijn pootjes zijn dan wel lekker proper… en ik mag meteen mee naar boven als ’t vrouwtje gaat tokkelen! 🙂

Kita, zit! Zo’n slijke pootjes gaan we wassen, hé, meisje!

Ja, hoor, vrouwtje! Ik zal heel geduldig mijn pootjes laten wassen. Krijg ik dan een snoepje? 😉

Weer geen andere honden in de wei… Waar is iedereen toch ’s middags? Dus loop ik maar wat rond en speel ik wat met het vrouwtje. Maar ze komt niet als ik haar roep! Ze zit op de tak van die boom, lekker rustig, zegt ze. Wafwaf! Neen, ze blijft zitten. Ze zegt alleen dat ik niet zo veel herrie moet maken. Beetje lopen? Moe worden? pfff, gggrrr. Beetje rondhuppelen dus en eens bij ’t vrouwtje gaan kijken.

Zeg, vrouwtje, ik heb wel honger, hé, het is etenstijd! Zou dit niet lekker zijn? De schapen en koeien bij Mano eten ook die groene sprieten!

Kita! Gras eten??? Kan ook niet veel kwaad, eigenlijk…

Ha, ze zegt niet nee! Ze is een beetje in de war, denk ik. Awel, awel, ze zegt niet: af! En ook niet: los! Oké, eten dus! Valt wel tegen! Ik krijg dat nog niet zo best gebeten… Hoe doen die koeien dat? Blijven proberen…
Vogels? Even gaan kijken…
Toch maar terug proberen, moeilijke groene sprieten! 😉 Gaan we naar huis voor mijn brokjes? Wafwaf!

Kom Kita, volg! We gaan naar huis: je krijgt eten!

Hé? Ze verstaat het? Héhé! Kwispel, kwispel… Waf! 🙂

Oei, wat doet het vrouwtje nu? Een bom-bomvolle kom gft-afval heeft ze in haar handen. Daar gaat ze zeker mee naar buiten, naar die grote, groene lawaai-rol-bak. Natuurlijk draait ze zich nog even om naar Lennox en mij…

Braaf zijn, jongens, ik ben zo terug!

Waarom zegt ze dat toch altijd? Ik ben altijd braaf! 😉 Oh, kijk, er valt iets van de kom! Ohlala, het vrouwtje ziet het niet. Deur toe, vrouwtje weg. Lennox heeft niks gezien? Snel, dat ding pakken en weg wezen… naar mijn knabbelplaatske…
Daar is ze weer, maar ze ziet me niet… hahaha!

Kita? Waar ben je?
Bah, Kita! Wat is dat? Waar haalde je die viezigheid??!! AF!

Gggrr, waarom ziet ze dat nu? Achteruit dus, oren plat. Mooi zitten, helpt misschien wel! Wat zegt ze? Hé, ze weet nog steeds niet wat het is? Gauw even zakje geven! pprrfff, waf! Kijk dan!

En wat is dat??? Een theezakje?? Die viezigheid is thee? En dat eet jij, Kita?

Wat jammer, ze kuist alles op! Toch nog maar eens snuffen of ze niks vergat… 😉 Was heel lekker, ik likkebaard er nog van! Natuurlijk heeft ze weer alles geplikplokt… 😉

Het is hier rustig. Alleen Gitte en ik zijn in de speelwei, én onze vrouwtjes natuurlijk. Ha, daar is Sammy. En wat zegt haar vrouwtje? Komt Lucien ook? Maar met de fiets? Hahahaha, een fietsende hond? 😉 Ah, hij mag rustig in een fietskar liggen… 🙂 En zijn vrouwtje fietst!

Jaja, daar is de kleine Lucien! Wat een klein hondje nog. Voorzichtig zijn, zeggen alle vrouwtjes, Lucien is nog een pup! Zeg, ik ben wel een Airedale-dame, hé, ik weet dat wel! Oei, Gitte doet een beetje hevig precies… ik zal maar even opzij gaan… en met de andere hondjes spelen. Seffens zal ik ook wel eens dag zeggen tegen kleine lieve Lucien.

Hij staat best zijn mannetje, Lucien. Hij is slim, voor de veiligheid gaat ie maar veel op zijn rug liggen. Voor wie die hondentaal niet snapt, dat betekent: ik geef me over, mij geen pijn doen… even rustig!
Hé, Lucien, ik ben Kita. Zal ik ook je vriendinnetje worden? Grobber was een dikke vriend, jij ook?
We spelen hier met veel, hé, zie je dat? En als de vrouwtjes niet kijken, leer ik je mollen vangen… dat mag eigenlijk niet, daarom!

Wat? Moet ik mee naar huis? Aaaiaai, het vrouwtje zal weer moeten gaan tokkelen! 😉