Vannacht om half twee deed opa Lennox wel twee keer Waf! Hondenlief toch, zo kan ik niet slapen, hé. Wat heeft die nu toch? Ik geef toe, het is af en toe een beetje raar lawaai buiten en er is een beetje extra licht soms, maar daar moet je toch niet om blaffen? Wie is hier nu luidruchtig, vrouwtje, midden in de nacht?

En nu zijn we op de hondenwei en de baasjes en vrouwtjes praten over vannacht. Tiens, dat lawaai en dat licht? Is dat onweer! Hahaha, en Lennox is daar bang van? Mijn opa Lennox bang? Van zo’n beetje lawaai en licht? Hoe kan nu zoiets?
Het heeft ook heel hard geregend, keihard, want de wei staat onder water! Yihaaaaaa! We splashen er op los… tot het vrouwtje roept dat we niet in die modder mogen. Ah neen? Rap efkes erin!
Het vrouwtje roept en zegt dat ik moet zitten! Ze plikplokt mijn poten… Lang zullen we niet meer blijven, zo gaat dat meestal als het echt leuk wordt… 😉

En dan nu het hele gedoe met de potenwasser, de ‘pawplunger’… Elke poot apart moet in ’t water, in die pot met kietelborstels! Pootjes wassen, noemt het vrouwtje dat. In ’t begin heb ik geprotesteerd… maar dan ken je mijn vrouwtje nog niet. Koppig!!! Dat heeft geen naam. Geen enkele airedale die zo koppig is als mijn vrouwtje!! 😉 Maar ik geef toe: mijn pootjes zijn dan wel lekker proper… en ik mag meteen mee naar boven als ’t vrouwtje gaat tokkelen! 🙂

Kita, zit! Zo’n slijke pootjes gaan we wassen, hé, meisje!

Ja, hoor, vrouwtje! Ik zal heel geduldig mijn pootjes laten wassen. Krijg ik dan een snoepje? 😉