Op vrijdag is het vrouwtje altijd een beetje moe. Toch gaan we dan koken. Vandaag zegt het vrouwtje: we keep it simple! Ik snap er niks van: dat heb ik nu nog nooit gegeten! Zou het lekker zijn?

We beginnen er in elk gaval aan. Het vrouwtje neemt van alles uit de koude kast. Mmmm, ik zie wel lekkere dingen: sla, tomaten en die peer die geen peer is, met die bal vanbinnen er in! Oh, en een appel! En pitjes! Wat zou ik allemaal mogen proeven? Hier ben ik, hé, vrouwtje! Wafwaf, je ziet toch dat ik kom helpen?? 🙂

Sla? Natuurlijk, heel gezond zegt het vrouwtje! Nee, voor mij! Niet voor Gezond! Zal het gauw opeten. En van de ballenpeer krijg ik ook een stukje. Nooit die bal die erin zit, dat is wel jammer!

Avocado, Kita! Avocado!!

Dan tomaat en appel. Neen, pitjes, olie, citoen, zout en peper hoef ik niet, vindt het vrouwtje ook. Ja, maar… een kaasje wel, hé?? 😉

Klaar is Kees!

Wat zegt ze nu weer? Nog meer kaas? Nee, alles gaat op tafel… met de krielpatatjes en de groentenburger!
En opa Lennox heeft het allemaal gemist, de slaper! Ik begin nu pas aan mijn dutje, hoor! 😉

Vrouwtje, hoe zit dat nu? Gaan we antwoorden op de vraag van die fan of niet? Die wilde toch weten waarom ik een gareeltje aan moet?

Ja, Kita, het is al goed! We beginnen er aan!

Goed zo, ik zit flink stil om het gareeltje aan te doen, dat ken ik al heel lang! We gaan naar buiten. Het vrouwtje doet de autodeur open en ik wil er meteen instappen. Maar dat mag niet, ik moet even zitten en wachten deze keer! Ah, ik zie het al, we plikplokken eerst een paar plaatjes zonder mij. Het vrouwtje laat zien hoe het moet met mijn autogordel!

Die is niet zoals die van de baasjes, maar klikt wel in hetzelfde klikdoosje! Aan de andere kant ziet die er uit als een leiband! Maar die andere kant maakt het vrouwtje niet vast aan mijn halsband. Ah neen, als we dan moeten remmen, word ik misschien gewurgd, zegt ze. Weet wel niet wat het is, maar het klinkt gevaarlijk. Zo ziet het gezicht van het vrouwtje eruit als ze over ‘gewurgd’ en ‘nek breken’ praat.

Dus die andere kant maakt het vrouwtje vast aan… mijn gareeltje! Daarom moet ik dat gareeltje aan als we met de auto gaan! De mevrouw van de dierensnoepjeswinkel, waar ze ook andere hondenspullen verkopen, zei dat ik dan wettelijk in orde ben en ik toch niet in “de koffer” van de auto moet. Ik snapte er niks van en wilde niet stilzitten toen… zo vlak bij de snoepjes! 😉

En dat gareeltje is ook om je vast te houden en te doen stilzitten in de tram! Stilzitten is niet je sterkste kant, hé, Kita? 😉

Het doosje in de zak van het vrouwtje maakt muziek. Ze neemt het en begint erin te praten… ze luistert ook. Ze schrikt een beetje. Wat zegt ze: arm gebroken? Wat is dat? Wat hoor ik nog? Voetbal? Kantine?

Het wordt al te gek! Vrijdagavond en gareeltje aan. Niet naar de wei? Neen, dus. Want de vedette speelt vanavond voetbal. Bij een nieuwe ploeg. Kan niet gemist worden.

We zijn er. Kijk, daar komt zus van ’t vrouwtje ook en bijna-zus van zus van ’t vrouwtje! Iedereen is er weer! Joepie, veel knuffelen. Er is iets mis, ik mag niet knuffelen met zus van ’t vrouwtje vandaag. Haar rechtervoorpootje zit in een wit stijf spul. Oeioei, ze kijkt pijnlijk en sip, zus van ’t vrouwtje! Gisteren gevallen?
Is ze in de boom geklommen, vrouwtje en gevallen?

Neen, Kita, ze is van de trap gevallen en ze heeft een gebroken arm. Zit nu maar stil jij!

Absoluut, ik ga mooi liggen! Oh, ik krijg een kauwbeentje… leuk! Ik ga graag naar voetbal! Ook op vrijdagavond al kan ik dan niet naar de wei! 😉

Meestal zijn het vrouwtje en ik dikke maatjes, zijn we dikke vriendinnetjes. Maar soms zijn we supergoede vriendinnetjes, echt waar! Dan wil ik helemaal vergeten dat ik naast airedale ook terriër ben en dus af en toe moet koppig zijn! Dat vindt het vrouwtje ongelooflijk leuk en ik ook! Oh ja!!! Echt wel!

Wanneer zijn wij zo’n supervriendinnetjes? Wel, als het vrouwtje heel ver weg is en ze roept me. Nee, nee, ze roept dan niet gewoon Kiiiiiiiiiiitaaaaaaaaaaa! Neen, ze neemt dan dat zwarte fluitje en roept mijn naam in fluitjestaal. Dat gaat zo: tuuuut tuuuut tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut. Dat is Kita in fluitjestaal!

Als ik dat hoor, dan vertrek ik in heel grote looppas, zo snel als mijn pootjes kunnen, naar het vrouwtje… wat ik ook aan ’t doen ben! Spelen of niet, snuffelen of niet… ik vertrek! Altijd! Het vrouwtje is dan hééééél blij en vrolijk als ik zo kom aangestormd. Soms kan ik zelfs niet zo goed remmen, op nat gras. Maar ik eindig altijd netjes voor haar voeten en dan krijg ik een lekker stukje gedroogde kip en een flinke knuffel! En ze zegt dan: flinke Kita, lieve Kita! Zooooo fijn vind ik dat!

Ik heb het speciaal voor het blinkend doosje ook gedaan en heb geduldig gewacht op de kip en de knuffel! Je zal mijn fluitjesnaam wel horen en je moet goed kijken want ik kom van hééééééééééél ver!! 🙂

Wat gebeurt er nu? Het vrouwtje neemt mijn leiband en vertrekt zonder mij? Tiens, en nu mogen Lennox en ik allebei met het baasje mee? Ik snap er niks van. We gaan zelfs naar de hondenwei! Hoe gek allemaal.

En het wordt nog gekker vandaag! Lennox en ik zijn al op de wei. Wie komt daar aan? Gitte, aan mijn leiband en met mijn vrouwtje! Wel sapristi!

Oei, ik moet hier even wegduiken onder de struiken… een aanval van een Akita. Gelukkig komt zijn baasje die kwaaie meneer Akita weghalen, hij moet weer aan de leiband. Oef! Wegwezen. Aaaai, hij heeft nu (verdiende!) hommeles met mijn onvervaarde opa Lennox. Kom opa Lennox, wegwezen, roept ons baasje! Die is al ginder ver met Gitte, die miste hier wel wat!
We blijven nu maar in de achterste helft van de wei en lopen heel hard en we ravotten nog meer. Onze tong hangt op onze tenen, lacht het vrouwtje. We gaan naar huis.
Ik snap er niks van! Gitte komt mee naar ons huis! Hoera, hoera, dat wordt dolle pret!

Maar de baasjes willen dat we rustig zijn… Gitte met mijn speeltje in de mand van opa Lennox? Hihihi! Elk in een mand? Dat had je gedacht! 😉 We zijn moe en moeten rusten, vinden de baasjes. Dus opa Lennox en ik gaan naar onze mand boven en Gitte blijft beneden! Time out! 😉

Straks gaan we wel weer naar de wei en kunnen we nadien nog wat spelen hier! 😉

De boekentas is thuis! Het vrouwtje ook! We zijn al een poos terug van de wei en ik lig braaf in de bench. Wanneer gaan we nu iets leuks doen, de boekentas is er toch? Het vrouwtje zit maar de hele tijd aan het tokkelding, altijd maar tokkelen. Dan pakt ze een pakje papier en plakt er streepjes op. Weer tokkelen, weer plakken… pfff.

Oef, ze zegt dat ze even stopt. We gaan eten. Na de koffie gaan we buiten. Weer naar de wei… niks speciaals dus. En er is niemand! Ik ren dan maar wat alleen. Het vrouwtje heeft een nieuw fluitje om mij te roepen. Dat hoor ik ook als het hard waait, zegt ze. Ze fluit dan: tuut-tuut-tuuuuuuuuuuut. Dat is Kita in fluitjes-taal, zo herken ik mijn naam! Ik vind het leuk! Ik loop altijd naar het vrouwtje als ze in fluitjestaal roept! Maar echt altijd! Zelfs als ik speel, stop ik! Het vrouwtje vindt dat super en ik krijg een heel lekker snoepje als ik van heel ver kom! Ja, ook als ik iets gepikt heb, zelfs dan loop ik onmiddellijk naar haar toe… maar dan stop ik niet, dan kijk ik even terwijl ik voorbij loop! Haha! 😉 Misschien zet ze het nog wel ‘es op het blinkend doosje! 🙂

Weer naar huis. Vrouwtje moet weer tokkelen. Maar als ik heel braaf ben, gaat het deurtje van de bench niet toe. Dan mag ik naast het vrouwtje liggen spelen of slapen! Ik pak dan het speelgoed uit de bench. Vrouwtje tokkelt en plakt alweer!
Wacht! Ik ga ook aan het werk! Waar is dat grote been dat wacht op knauwwerk? Hier! Bonk! Bonk, op de vloer! 😦

Kita, wat doe je?

Even laten zien en onschuldig kijken… het been maakt lawaai, niet ik! Ik begin er aan! 🙂 Zwaar werk! Ik werk er keihard aan, wel anderhalf uur! Opa Lennox zegt dat dit werk goed is voor de tanden, zo blijven ze proper en gezond! Opa lennox knauwt ook graag en de mevrouw met de groene schort zegt dat hij een mooi gebit heeft!

Brave meid! Maar Kita, niet zo smakken! 😉

Ha! Joepie! Er zijn veel honden, vandaag! Dan zullen we flink kunnen spelen, hé opa Lennox?! Het is zondag, dan komt mijn opa Lennox ook mee naar de wei!

Kijk, Ernie is er ook en nog zo’n hond als Ernie. Fito? Zou hij ook een kampioen zijn? Ernie is vriendelijker! (Behalve als Juju er is… 😦 )
En er is nog een hond, een schattig mevrouwtje! Daar wil ik mee spelen! Uit de weg Ernie, niet komen moeien vandaag, zoek Juju maar of kijk naar de konijntjes: Linka en ik spelen! Dat is eens wat anders, hé?! 😉

Oh, gaan we al naar huis? Aha, het vrouwtje praat met het vrouwtje van Linka… ze praten over facebook! Kijk, nu heb ik ook een facebookvriendinnetje: Linka! 🙂
Leuk, hé?!

Hiphoi, naar de wei! Dat is het leukste van de dag, meestal toch!

Vandaag vindt Sammy een oude bal, die is blijkbaar van niemand. Lucien, Kato en ik willen daar ook wel mee spelen. Zelfs Spikkel komt af en toe kijken. Maar Sammy geeft de bal niet zo maar. Hij ligt in de put en we mogen er niet bij!

Sammy loopt ook weg met de bal en wij er allemaal achteraan. Weer naar een putje… Sammy en Lucien liggen erin en spelen, Kato en ik proberen de bal te pakken… Weer lopen… hond, hond, hond…

Yes, ik heb ‘em! Een rondje lopen! Niemand volgt? Hoe komt dat nu? Oh, oh! Ze kregen een andere bal van ’t vrouwtje van Sammy… een bal met een staartje… oh, oh… dan speel ik wel alleen met deze bal! Misschien wil mijn vrouwtje er wel eens mee gooien?

Kom, Kita! Hand! Flinke meid!

Zie je wel! Mijn vrouwtje speelt wel met mij! 😉

Zeg vrouwtje, mag ik nog eens koken? We hebben aan mijn zusje Féline beloofd om eens Kita-lasagna te maken, weet je nog!

Ja, Kita, je was het al vergeten, hé!

Eerst alles klaarleggen, zegt het vrouwtje. We maken lasagna met tonijn. Heel lekker, vooral de tonijn, vindt opa Lennox. Neen, van die gesneden uien, daar proef ik niet van. Maar een stukje courgette willen we wel, hé, opa Lennox? Alles gaat in de pot waarin het vrouwtje eerst iets uit een vlootje doet. Dat is een potje dat uit de koude kast komt… En dan het blikje tomatenblokjes. Nu moet alles stoven, zegt het vrouwtje. Wat is dat nu weer? Lennox vertrekt al, hij gaat in zijn mand liggen. Mist seffens de tonijn! 😦
Dan doet het vrouwtje er een vierkant bolletje groenten bij in, zegt ze.

Een blokje groentenbouillon, Kita!! 🙂

En van die bolletjes in het glas, daar moet je mee draaien! 😉 Oké, haha, de blikken tonijn gaan open. Het vrouwtje prikt de tonijn fijn en helemaal op ’t laatst? Dan krijg ik een stukje!! 😉 Alles bij in de pot! Nu nog een teentje? Oei, even achteruit gaan! Toch niet ééntje van mij? 😦

Hahahaha, een teentje knoflook, Kita!

Is het nu klaar? Nee, hoor! Nu schept het vrouwtje een beetje in een grote kom, dan de witte lappen, dan weer uit de pot, dan weer witte lappen, dan weer… Oh, nu komt het zakje kaas! Misschien krijg ik een beetje? 😉

En nu weer het zware werk, ik moet het weer in de gaten houden, wel tien minuten lang… 😉

Voilà, een goede BLIJF-oefening! 😉