De boekentas is thuis! Het vrouwtje ook! We zijn al een poos terug van de wei en ik lig braaf in de bench. Wanneer gaan we nu iets leuks doen, de boekentas is er toch? Het vrouwtje zit maar de hele tijd aan het tokkelding, altijd maar tokkelen. Dan pakt ze een pakje papier en plakt er streepjes op. Weer tokkelen, weer plakken… pfff.
Oef, ze zegt dat ze even stopt. We gaan eten. Na de koffie gaan we buiten. Weer naar de wei… niks speciaals dus. En er is niemand! Ik ren dan maar wat alleen. Het vrouwtje heeft een nieuw fluitje om mij te roepen. Dat hoor ik ook als het hard waait, zegt ze. Ze fluit dan: tuut-tuut-tuuuuuuuuuuut. Dat is Kita in fluitjes-taal, zo herken ik mijn naam! Ik vind het leuk! Ik loop altijd naar het vrouwtje als ze in fluitjestaal roept! Maar echt altijd! Zelfs als ik speel, stop ik! Het vrouwtje vindt dat super en ik krijg een heel lekker snoepje als ik van heel ver kom! Ja, ook als ik iets gepikt heb, zelfs dan loop ik onmiddellijk naar haar toe… maar dan stop ik niet, dan kijk ik even terwijl ik voorbij loop! Haha! 😉 Misschien zet ze het nog wel ‘es op het blinkend doosje! 🙂
Weer naar huis. Vrouwtje moet weer tokkelen. Maar als ik heel braaf ben, gaat het deurtje van de bench niet toe. Dan mag ik naast het vrouwtje liggen spelen of slapen! Ik pak dan het speelgoed uit de bench. Vrouwtje tokkelt en plakt alweer!
Wacht! Ik ga ook aan het werk! Waar is dat grote been dat wacht op knauwwerk? Hier! Bonk! Bonk, op de vloer! 😦
Kita, wat doe je?
Even laten zien en onschuldig kijken… het been maakt lawaai, niet ik! Ik begin er aan! 🙂 Zwaar werk! Ik werk er keihard aan, wel anderhalf uur! Opa Lennox zegt dat dit werk goed is voor de tanden, zo blijven ze proper en gezond! Opa lennox knauwt ook graag en de mevrouw met de groene schort zegt dat hij een mooi gebit heeft!
Brave meid! Maar Kita, niet zo smakken! 😉
-
- Ik begin er aan! 🙂
-
- Werk aan de winkel!
-
- Veel en zwaar werk aan de winkel!
-
- Na anderhalf uur…
-
- Dutje doen…
Every day an airedale: Kita 
Hé Kita en Lennox. Wat heb jij daar een heerlijk lekker groot bot joh. Die krijg ik net van mijn vrouwtje. Ik ga haar nu ook heel lief aankijken. Misschien koopt ze er dan ook ééntje voor ons. Gisteren kreeg mijn vrouwtje toch zo´n leuke post. Het was een soort pakketje en ik hoorde vrouwtje zeggen: van wie kan dat nu zijn. Toen ze het pakje opgemaakt had keek ze helemaal blij. Ich dacht nog: misschien zitten er lekkere koekies in het pakje voor mij (ben ik namelijk verzot op). Maar er kwam zo´n soort ijzeren ring uit het pakje en er bungelde ook iets aan. Het leek wel op mij, alleen blafte het niet. Snap niet wat het is hoor. Ik kon er niet eens mee spelen of op kauwen. Maar vrouwjtje was er super blij mee. En ze riep: “oh wat vreselijk lief. Dank je wel hoor Patricia. Dit wordt de nieuwe sleuteltalisman voor het b&b gastenverblijf. ”
Nou goed hoor, maar ik hoop dat ze nu gauw zo´n lekker bot voor mij gaat kopen.
Lieve kusjes voor Lennox van mij en voor jou Kita knuffels van Twissieboy.
Dag Twisterhoffers: Anna en Twissieboy… ik wist het wel, dat er een enveloppe naar jullie vertrok! Ik mocht mee naar de post om ze weg te brengen! 🙂 Dat is in het station, in de krantenwinkel en van de krantenwinkelmeneer krijg ik altijd een snoepje! 😉 Maar ik begreep ook niet zo goed wat er in zat, al heeft het vrouwtje het wel uitgelegd… iets over een kapot vogeltje… Snap jij dat? Mijn vrouwtje is wel blij dat jouw vrouwtje er blij mee is! Goed, hé, die blije vrouwtjes!
Oh ja…Zeg aan je vrouwtje dat het een bot is van buffelhuid, daar kom je heel lang mee toe! Anderhalf uur voor amper 2 cm! Het is erg zwaar kauwwerk! Maar voor gezonde tandjes. En ik mag er mee spelen en aan kauwen wanneer ik wil, leuk toch! En mijn opa Lennox pakt het niet af, het is helemaal van mij! 😉
Nu ga ik weer een dutje doen, je hebt een knuffel van opa Lennox en ook van mij en een ferme poot van ons allebei voor Twister! Daaaag, Kita