Net thuis van de speelwei en we vertrekken alweer? Later wordt het te warm, zegt het vrouwtje! Wat doet ze nu? Terug naar de speelwei? Ik snap er echt niks van. Jaja, naar de speelwei: daar is de poort!

Neen, Kita, hier! Niet trekken! Volg!

Euh, het vrouwtje gaat naast de speelwei. Waarom? We blijven netjes op het fietspad, zegt ze. Ik kijk dikwijls naar het vrouwtje, want hier gaan we onder een grooooote brug, euh, wat is dat hier allemaal!

Daar achter het gras is de Ring, Kita!

Nog meer fietspad, nog meer grote auto’s en nog meer bruggen! Honden, honden! Wat is dat? Het is hier wel lekker fris want overal ook bomen! En naast het fietspad snuffelgras, maar ik moet volgen!
Aha, hier zijn we in een straat met een tram! Maar we gaan naar de andere kant! En dan een poort door, op een parking.
We gaan hier ook binnen! Oh, maar nu zie ik het! En ik ruik het! Dit is een snoepjeswinkel. Het vrouwtje vraagt aan de kassa-mevrouw of ik mee binnen mag. Natuurlijk, zegt die. Zo’n mooie hond! Ha, ze kennen er hier duidelijk wat van… 🙂
Het vrouwtje vraagt aan een meneer waar mijn nieuwe eten staat. Die meneer vraagt mijn naam! Wel, val nu om, zijn hond heet ook Kita maar is 2 maanden jonger dan ik. Veel vriendelijke mensen die mij allemaal willen aaien. Vandaag blijf ik flink op mijn vier pootjes, ik spring niet op. Het vrouwtje is heel tevreden! 🙂

Aan de kassa krijg ik twee snoepjes. Ik ga mooi zitten en geef zelfs een pootje en huppel dan flink mee buiten met het vrouwtje!

Kita, je verbaast me! Het komt nog goed met die airedale-deugniet! 😉

Wafwafwaf!! 😉

Leuk! Weer een nieuw vriendinnetje in de speelwei! Als de boekentas thuis is bij ’t vrouwtje, zijn er veel boekentassen thuis, denk ik. Er komen dan veel hondjes naar de wei. Jaja, baasjes en vrouwtjes ook! 😉

Dus weer een nieuw vriendinnetje: een mooi en slank dametje, nog een beetje een puppy: 7 maanden. Ze heet Yumi. Wat zegt haar baasje? Dat is een Japans woord? Dat is haar roepnaam? Dat ken ik: Kita is mijn roepnaam. Als het vrouwtje Kita roept, moet ik onmiddellijk komen! Niet dat ik dat altijd doe… ;-), maar meestal best wel, weet ik al! Wat zegt ze nog, mijn vrouwtje? Kita is ook mijn offi-watte-naam? Stamboomnaam? Yumi niet? Snap er weer niks van… zal maar gaan rennen met Yumi… die is wel heel erg snel! 🙂
Maar deze schoonheid lust ook gras, net als ik! Haha! Dat vindt haar baasje niet zo goed… Dat baasje lijkt al even koppig als mijn vrouwtje! 😉

Nu nog even natte pootjes. Vrouwtje kan er mee lachen… Yumi-baasje ook? Ik twijfel! 😦

Kita! Kom hier, we gaan naar huis!

Jaja, hier ben ik al! Wafwaf! Meteen mooi zitten ook. Is er nog zo’n lekker snoepje? Zie je dat, Yumi, zo moet dat, als je je roepnaam hoort! 😉

Flinke Kita… vandaag! 😉

Geen buienradar vandaag! Tiens, tiens, hoe komt dat nu zo? 😉

Hoera, ik mag met de baasjes mee naar Linkeroever! Leuk: op het terras krijg ik dan een kauwbeentje, dat is fijn. Onder de tafel liggen vind ik niet leuk: ik wil er naast! Dan kan ik die chocolade-opa-broer van opa Lennox zien en de meneer die ginder zit en… Als ik alles zie, kan ik braaf zijn! 🙂

En dan gaan we wandelen. De baasjes plikplokken! Het vrouwtje zegt dat die toeristische plaatjes zijn voor de buitenlandse fans en de fans in het buitenland. Weeral iets met ‘land’, nog één dat buiten is ook! Dat met de boeken is dan weer binnen. Ik snap er niks van!

Wat ik wel snap, is dat we ook nog naar het park naar de eendjes gaan kijken! Vandaag geen uren, zegt het vrouwtje! Ben verwittigd, zegt ze!

En vanavond een partijtje voetbal in de wei met het baasje, met Lennox en het vrouwtje! Waaaauw, het was zondag vandaag! 😉

Kita en Kiyo

Het vrouwtje heeft een nieuw speeltje voor me! Nu ja, het is wel flink groot! 🙂 En het zit in die bloemetjestas die ze mee naar de speelwei neemt… ik mag er alleen daar mee spelen, heeft ze gezegd. Beter dan helemaal niet, daar zijn speeltjes niet voor gemaakt, hé, om niet mee te spelen! 😉Yes, daar is hij, die grote bal! het is een voetbal, een rugbybal vond het vrouwtje niet… Wat fijn! Daar kan je mee lopen, daar kan je aan trekken… Hoera! Hoera!

Wie komt daar aan? Wie is dat kleine heertje dat ook met mijn grote bal wil spelen? Wel een schatje… 😉

Dus jouw naam is Kiyo? Héwel, ik heet Kita! Jij bent een Japanse hond, niet? Een Shiba Inu-meneer? Aangenaam! Ik ben een airedale terriër-dame.
En ja, ik ben een vriendelijke dame en jij mag mee spelen! Lopen maar! 🙂

Wat vertellen de vrouwtjes daar? Het vrouwtje van Kiyo zegt dat Kita Noorden betekent, dat het een Japans woord is! En Heeft Kiyo ook een betekenis? Wat hoor ik? Dappere jongen?
Die Kiyo heeft dan wel een gepaste naam! Een grote bal afpakken van een veel grotere hond… gelukkig ben ik een airedale-dame en een hoffelijke! 😉

Wel Kiyo, kom nog maar dikwijls mee spelen, wij met onze Japanse namen, wij amuseren ons best samen! 🙂

De tram? Goed nieuws! Is altijd leuk! Stappen we nu al af? We zijn nog helemaal niet aan de wei van de kleine hondjes! Oh neen, dat meent ze niet? Gaan we naar de groene schorten? Ja, dus! Grrrr, als daar maar geen prik van komt.
Er zijn veel hondjes in de hal! 😉 Wat zegt het vrouwtje tegen de baliemevrouw? Wegen? Als dat het enige is… 🙂 Bon, ik sputter eerst wat tegen want ik wil mijn neus tegen de neus van die elfjarige witte opa-hond steken. Vriendelijk heertje! Oké, oké: voilà, ik zit mooi op de weegschaal! 22,600 kg. Zo, dat is minder dan vorige keer: nu krijg ik misschien meer van dat nieuwe lekkere eten?!
Hé, een rare hond op de weg naar huis?! Een onbeweeglijke! Ik snuffel eerst en dan plikplokt het vrouwtje.

Kita, volg! Genoeg gesnuffeld!

En nu weeral op pad? Over die lawaai-brug met al die flapperende linten en rare stokken? Bah! Tegentrekken! Niks aan te doen: ik moet mee! We gaan bundeltjes papier, euh, boeken brengen naar de Eil@ndmeneer. Hij leerde het vrouwtje hoe wij deze verhaaltjes maken: bloggen, of zoiets… Het vrouwtje wil de Eil@ndmeneer en mij plikplokken. Héla, ik wil niet zitten, ik wil staan! Oei, ik geef de Eil@ndmeneer een duwtje, hij valt bijna omver. Hij zegt dat ik sterk ben. Tuurlijk, ik ben een airedale, king of the terriërs! En wat zegt het vrouwtje nu? Dat mijn opa Lennox véél en véél sterker is dan ik! Grrrr, waf!!
Oei, vrouwtje wordt beetje boos omdat ik niet zo flink ben. Zal aan die meneer, die boeken ook belangrijk vindt, eens laten zien dat ik ook flink kan zijn. Mooi liggen dus. Maar nu blijf ik wel even liggen, hé!!

Kita! Sta en volg!

Niet zo snel van gedacht veranderen!! 🙂 Ik lig hier goed! Niks aan te doen… ’t vrouwtje is beetje lastig vandaag: we vertrekken dus maar weer! 😉

Wat zegt ze, mijn vrouwtje? Het kan gezond zijn voor ’t beestje, maar het is geen zicht? Hola, hola: ja, ik ben gezond, ja en ik ben wel mooi om te zien! Dat zeggen toch veel mensen die we op straat ontmoeten? Oh, ze bedoelt dat rode beestje, Moby Dick!

Een goudvis, Kita, een goudvis!

Ik snap het al, het wordt een werkdag vandaag! Eerst dat spul leegmaken en uitwassen. Dat maakt heel veel lawaai als het vrouwtje in de steentjes roert! Maar het is wel leuk!
En nu? Mag ik nog helpen? Jaja! Daar komt Pluisje! Pluisje gaat over alle meubelen en ook over mijn snoet als ik te dicht ga om te kijken! Maar Pluisje is zooooooo schattig, ik wil er altijd in bijten! Dat mag niet, dat weet ik al lang, maar ik wil het toch altijd goed zien!
En nu een ander tafelkleed? Ha, de fruitkom moet even uit de weg. Oh, ze is leeg! 😦
Plantjes verpotten? Wat zit er in deze zak? Ben achter ’t hoekje, vrouwtje ziet me niet! Grondig bekijken!

Kita! Af!!

Dikke pech… Niet alles kunnen besnuffelen. En nu geraniums gieten? Oké! kijk, een spinnetje! Dat zal ik pakken, vrouwtje! 😉

Nu heb ik echt wel rust verdiend… mijn oogjes vallen toe… zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.

Helemaal alleen in de wei! Nu ja, het vrouwtje wandelt hier ook ergens natuurlijk! Vanuit ‘mijn’ boom kan ik alles goed zien, een echte uitkijkpost. Is wel een beetje glad, zo nat, maar ik geraak toch hoog genoeg om alles te zien!

Zie daar! Wie komt daar in de wei? Catou en Jack en… toch maar eens goed kijken… ja, hop naar beneden! Daar is Dixie! Dixie!… D.i.x.i.e…! Hier ben ik! Zullen we een beetje lopen en spelen?

Oei, Dixie wil eerst wat snuffelen, het is lang geleden dat die nog hier kwam. Even wachten dan maar en wat met Jack spelen? Ha, daar is Dixie!
Dan kunnen we lopen en spelen. Dixie is sneller moe dan ik… beetje ouder dan ik ook! 😦

Is het nu al tijd om te vertrekken? Dan zit ik flink naast Dixie op de eerste rij: ik krijg immers een snoepje, ook al moet ik nog niet aangelijnd worden!
Wat zegt het vrouwtje nu? Ben ik maar een kleine pruts tussen die drie grote honden? Zeg eens, hé, vrouwtje: ik ben een airedale: the king of the terriërs! En toch moet ze die king-pruts plikplokken, zegt ze! 😉

Dag Dixie, tot volgende keer! Je weet het toch nog, hé? In november logeren we samen bij de lieve logées-mevrouw… dan zullen we nogal kunnen spelen, hé? 🙂