De tram? Goed nieuws! Is altijd leuk! Stappen we nu al af? We zijn nog helemaal niet aan de wei van de kleine hondjes! Oh neen, dat meent ze niet? Gaan we naar de groene schorten? Ja, dus! Grrrr, als daar maar geen prik van komt.
Er zijn veel hondjes in de hal! 😉 Wat zegt het vrouwtje tegen de baliemevrouw? Wegen? Als dat het enige is… 🙂 Bon, ik sputter eerst wat tegen want ik wil mijn neus tegen de neus van die elfjarige witte opa-hond steken. Vriendelijk heertje! Oké, oké: voilà, ik zit mooi op de weegschaal! 22,600 kg. Zo, dat is minder dan vorige keer: nu krijg ik misschien meer van dat nieuwe lekkere eten?!
Hé, een rare hond op de weg naar huis?! Een onbeweeglijke! Ik snuffel eerst en dan plikplokt het vrouwtje.

Kita, volg! Genoeg gesnuffeld!

En nu weeral op pad? Over die lawaai-brug met al die flapperende linten en rare stokken? Bah! Tegentrekken! Niks aan te doen: ik moet mee! We gaan bundeltjes papier, euh, boeken brengen naar de Eil@ndmeneer. Hij leerde het vrouwtje hoe wij deze verhaaltjes maken: bloggen, of zoiets… Het vrouwtje wil de Eil@ndmeneer en mij plikplokken. Héla, ik wil niet zitten, ik wil staan! Oei, ik geef de Eil@ndmeneer een duwtje, hij valt bijna omver. Hij zegt dat ik sterk ben. Tuurlijk, ik ben een airedale, king of the terriërs! En wat zegt het vrouwtje nu? Dat mijn opa Lennox véél en véél sterker is dan ik! Grrrr, waf!!
Oei, vrouwtje wordt beetje boos omdat ik niet zo flink ben. Zal aan die meneer, die boeken ook belangrijk vindt, eens laten zien dat ik ook flink kan zijn. Mooi liggen dus. Maar nu blijf ik wel even liggen, hé!!

Kita! Sta en volg!

Niet zo snel van gedacht veranderen!! 🙂 Ik lig hier goed! Niks aan te doen… ’t vrouwtje is beetje lastig vandaag: we vertrekken dus maar weer! 😉