Oei, wat doet het vrouwtje nu? Een bom-bomvolle kom gft-afval heeft ze in haar handen. Daar gaat ze zeker mee naar buiten, naar die grote, groene lawaai-rol-bak. Natuurlijk draait ze zich nog even om naar Lennox en mij…
Braaf zijn, jongens, ik ben zo terug!
Waarom zegt ze dat toch altijd? Ik ben altijd braaf! 😉 Oh, kijk, er valt iets van de kom! Ohlala, het vrouwtje ziet het niet. Deur toe, vrouwtje weg. Lennox heeft niks gezien? Snel, dat ding pakken en weg wezen… naar mijn knabbelplaatske…
Daar is ze weer, maar ze ziet me niet… hahaha!
Kita? Waar ben je?
Bah, Kita! Wat is dat? Waar haalde je die viezigheid??!! AF!
Gggrr, waarom ziet ze dat nu? Achteruit dus, oren plat. Mooi zitten, helpt misschien wel! Wat zegt ze? Hé, ze weet nog steeds niet wat het is? Gauw even zakje geven! pprrfff, waf! Kijk dan!
En wat is dat??? Een theezakje?? Die viezigheid is thee? En dat eet jij, Kita?
Wat jammer, ze kuist alles op! Toch nog maar eens snuffen of ze niks vergat… 😉 Was heel lekker, ik likkebaard er nog van! Natuurlijk heeft ze weer alles geplikplokt… 😉
-
- Lekker!… Maar ’t vrouwtje heeft het gespot! Grrr.
-
- Hier, vrouwtje, dit is het theezakje! 😉
-
- Zou ze echt alles opgekuist hebben??
Ha, ha, Kita, misschien was het wel heerlijke droomthee zodat je nu helemaal relaxed bent! Jammer dat ons vrouwtje nu nooit eens zoiets laat vallen .. Groetjes van de airedale-kameraadjes Anna en Twister van Twisterhof in Sustrum Moor.
Hai Anna en Twister, leuk dat jullie meebloggen. De thee was lekker maar het vrouwtje een beetje boos al moest ze ook wel lachen… Zal ik in augustus aan jullie vrouwtje eens vragen om zoiets te laten vallen? Hihi! Een pootje van Kita, ‘stadsmus’ uit Antwerpen.