Naar zee. Dat zegt het vrouwtje de hele morgen! Uit de Twisterhofspeelwei en gareeltje aan. Opa Lennox ook. Ben nu toch wel benieuwd wat dat is: de zee. Wat zeg je, opa Lennox? Veel water? Dat hebben we thuis ook. Oei, met golven, zeg je? Wat is dat dan weer? Oké, ik heb geduld. Beetje lange reis toch wel.

Veel water? Dat zeg je goed, een zee van water! Nooit gezien, zoveel. En wind! Een zeebries, zeg je? Nou, opa Lennox weet wel veel! Hij zegt dat ik blij mag zijn dat het hier een zee is zonder zand dat tussen je pootjes kruipt… Waar heeft hij het nu weer over?

Volgende keer gaan we naar een strand met zand, Kita! Dan kan je in de golven springen!

We maken een grote wandeling! De hele dijk, tot we niet verder mogen. Tenminste: herdershonden mogen niet verder volgens het bord, ik wel: ik ben een airedale. Toch draaien we terug! 😦
We picknicken in Delfzijl bij een heel klein watertje en dan rijden we naar Vlagtwedde, naar een pannenkoeken- en ijsjesboerderij.
Er spelen daar kinderen die veel lawaai maken en die met kleine autootjes rijden. Daar houdt mijn opa Lennox helemaal niet van: hij mag weer in de auto onder de boom, in de wind, met alle ramen open en bijna vlak naast onze tafel! 😉 Hij kan al een dutje doen… en de baasjes kunnen hem zien.

En mag ik een stuk banaan van dat ijsje? 😉

Hier, Kita, omdat je zo flink bent: een stukje banaan!

Amaai, het vrouwtje wordt wel ‘cool’ van dat ijsje! 🙂