Ik begrijp het niet zo goed! Raar, raar!

Iedereen weet het wel, onze vrouwtjes kijken al lang niet meer raar op… Nieuwe baasjes en hondjes wel: die gaan tegen het vrouwtje zeggen dat het ‘gevaarlijk’ is daar en dan wijzen ze naar Gitte en mij! Hahahaha… Het zit zo: als ik op de wei kom, word ik heel “wild” begroet door Gitte. Met veel springen en grommen, en meestal lig ik binnen drie tellen met een fikse ippon tegen de vlakte en blijf ik maar een tijd op mijn rug liggen spartelen. Veel meer is daar niet aan te doen… Als ik de kans zie, ga ik lopen en dan hebben we het weer gehad. Back to normal speel-life… 🙂 Gitte en ik zijn immers de beste vriendinnetjes.

Soms komt Sienna helpen, en twee tegen één is wel wat veel van ’t goeie… Dan steek ik mijn staart tussen mijn poten want dan ben ik een beetje bang. Ook al zijn het vriendinnetjes die ik goed ken! Dan zeggen de vrouwtjes: time out! En is alles weer normaal! 🙂

Maar vandaag? Je gelooft je ogen niet! Dit keer lag ik niet op mijn rug te spartelen, maar Gitte! En die bleef vriendelijk liggen rollebollen. Dat was eens wat anders… de wereld op zijn kop. 😉

Misschien omdat mijnheer big chief Truco in de buurt was? 😉