Tagarchief: Airedale terriër

Eindelijk!… Rennen in een echte Franse “pré”!

Geplaatst door Patricia Dale in Op reis en getagd met

Ja, ja! Eindelijk! De koffie is op! We gaan buiten.
Mano gaat mee voor een wandeling. Ben eens benieuwd waar we naartoe gaan. Mano moet zelfs niet aan de leiband. En ik wel?! Nu ja, hij woont hier al heel lang, hij weet wel waar hij moet zijn. En nu? Langs kleine weggetjes, zonder huizen… En nu gaan we het gras in. Even aan bijten: dat gras is wel heel lang, met allemaal gele bloemetjes. Dat is thuis in de speelwei niet.

Kita, dit is geen hondenspeelwei, dit is een echte wei. Soms staan hier koeien!

Aaaaaahhhggrrrrr, koeien? Brrrr. Nu ook? Even rondkijken, geen koe te zien! Wat nu? Het vrouwtje maakt mijn leiband los? En dan? Wat zeg je, Mano? Lopen? Rennen? Ja, dat kan ik wel!
Oei, vrouwtje roept! Snel terug! Dat lange gras kriebelt wel en ik word er snel moe van.

Wat zeg je, Mano? Naar de vijver? Ikke? En jij niet? Ah, jij kent het al en het is ver. Zal eens gaan kijken!
Heel interessant. Even pootje baden. Baasjes roepen. Dat hoor ik even niet! Dit is interessanter. Neen, ik heb nog geen zin om te komen, roep maar! Een Airedale moet immers ondeugend zijn… 🙂
Aaai, ben helemaal nat. Zal toch maar eens gaan kijken, daarboven bij ’t vrouwtje.

Hier ben ik weer! Hijghijghijg. Terug aan de leiband, ik had het kunnen denken… maar het was wel leuk, hihi! 🙂

Reis?… Wat is dat nu weer?

Geplaatst door Patricia Dale in Op reis en getagd met

Wat gebeurt er toch allemaal? Mijn huisje van in ’t bureau van de baasjes wordt toegevouwen. En Lennox is ook niet meer thuis! En grote tassen in de gang. Ik snap er niks van.

Vrouwtje gaat nog een stevig ontbijt maken, zegt ze. En ik krijg niks! Zeg eens! Ggggrrrr. Vrouwtje gaat even weg uit de keuken. Ha!!! Heel snel zijn. Het staat helemaal achteraan op ’t aanrecht. Denkt ze dan echt dat ik er niet bij kan?

Kita!!!!!!! Wat deed je nu? Twee hele eieren pikken en opeten en de hele doos stuk! Foei! Stoute Kita. Nu ga je zeker wagenziek worden tijdens de reis!

Reis? Wat is dat? Zal maar trieste kop trekken. Helpt misschien wel…
Zie je wel, daar is het gareeltje al en ik mag mee in de auto. 🙂 Moet eerst een piepklein snoepje opeten, voor toeristen of zoiets… En we gaan ver rijden want het vrouwtje komt naast mij zitten!

Wat een gedoe! Rijden, stoppen, plassen, drinken, rijden… ohlalala!
Baasjes sakkeren een beetje! Maar niet op mij deze keer! 🙂 Wel op al die rijen auto’s hier. Parijs? Is dat een hond? Ik zie er geen! En nu ook veel minder auto’s.

En nu gaat mijn opgevouwen huisje mee naar een héééél groot huis. Met een vriendelijke mevrouw, dat wel. De baasjes vouwen mijn huisje open in een kamer met een bed? En waar is ’t bureau??? Ik mag wat rondsnuffelen en moet dan bed in, zegt het vrouwtje. Eerst neemt ze het blinkend doosje nog…

Kita, in de bench! Flinke meid! Mooie dodo!

Hihi, de baasjes ook in bed! En zie daar! Een rechthoekig ding met vanalles dat beweegt en het vrouwtje moet zelfs niet tokkelen, oh, er is ook geen tokkelding! 😦
Ben moe! …..zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz…

Een jaar geleden?… Eerste terraske gedaan!

Geplaatst door Patricia Dale in Terugblik en getagd met

Rustig slapen is hier soms een probleem! Het vrouwtje tokkelt er weer op los… ‘mails’ of zoiets, hoorde ik haar zeggen. En dan ‘blog’… Toch niet weer een nieuwe hond? In de wei komen er veel nieuwe honden nu het beter weer is. Die van daarnet was geen leuke…

Kijk, daar is dat kleine hondje weer op het rechthoekig vlak, zo zwart van ’t vuil als maar kan… Wat zegt ze? Eerste keer mee naar terras? Ze praat weer over mij, denk ik. Jaja…

Kita, een jaar geleden gingen we naar Moskou ;-), terrasje doen! Toen was je nog klein, amaai. En nog zo’n zwart snoetje. Maar je kon wel al grijnzen!!

Ondertussen ken ik alles van “terrasjes doen”… vooral de lekkere kauwbeentjes en de dutjes en de andere hondjes die er soms ook komen! Leuk, leuk, waffffwoefff. Maar ik moet wel mooi stilliggen of de baasjes worden boos… dat is natuurlijk soms minder leuk, maar ja… Wat zegt ze? Veel foto’s? Schattig?
Zal ik haar volgende keer eens zeggen als ze boos wordt: ik ben schattig, weet je nog? Maar de hondentaalkennis van ’t vrouwtje is nog niet echt groot… ik vrees dat ze dat niet gaat begrijpen… ze zal grommen:

Altijd ’t laatste woord willen, hé, terriër-dame?!

Doe ik het?… Of doe ik het niet?

Geplaatst door Patricia Dale in Geestig en getagd met

Heel dikwijls mag ik met ’t vrouwtje mee naar boven. Daar staat mijn bench, in ’t bureau van de baasjes. Natuurlijk moet ik nadien ook weer mee naar beneden. Trappen lopen kan ik als de beste, daar niet van, maar soms heb ik geen zin om meteen te doen wat ’t vrouwtje zegt. Ben ik een terriër-dame of ben ik het niet?

Kita! Kom naar beneden, kom!

Zie, daar gaan we weer! Zal eens gaan kijken. Geen zin! Even gaan liggen. Doet mijn opa Lennox ook. Wat hij mag, kan ik ook. Oei, moet blijkbaar toch komen! Maar vrouwtje staat ‘ver’ weg! Haha, grijns. 🙂 Ik lig hier goed. Even tong uitsteken. Toch maar Lennox even vragen wat hij ervan denkt… Die slaapt. Even van antwoord dienen.
Komt niet goed, ik zie het zo aan ’t gezicht van ’t vrouwtje. Nog even rustig nadenken: doe ik het?… Of doe ik het niet?

Zie, Kita, een hele foto-reportage én filmpje voor je fans van je ondeugend gedoe! Kom nu maar naar beneden, iedereen kan straks zien dat je een deugniet bent!
Kom hier!

Waarom zwaait het vrouwtje nu zo met het blinkend doosje? Snap het niet! Gauw even gaan kijken!…

Haha, eindelijk. Goed zo!

Oh! Wie trekt hier altijd aan het kortste eindje? Pfff.

Lezen?… Ja, dat wil ik ook wel!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met ,

Zon en droge pootjes… dat is belangrijk om mee te mogen! Toch zeker vandaag!

Daar komt het gareeltje, haha! Wat zal het zijn? Auto, tram, bus?

Te voet? Naar het park? Waarom dan dat gareeltje?
Aaah, ik zie het al: we gaan richting tram. Goei nieuws dus! Wie weet wat ik daar weer voor leuks vind. Al wordt het vrouwtje wel altijd boos als ik het oppak, tja, ze doet maar… 😉

We steken die brede straat over… mmmm, beetje raar… toch naar de tram. Een 15, zegt het vrouwtje, naar Mortsel. We stappen op. Soms wil ik wel heel braaf zijn op de tram. 🙂 Maar ik wil wel alles kunnen zien!
Oh, we stappen af! Recht naar een winkel… Kijk nu, hier staat zo’n spul met pakjes papier. Hoe noemt het vrouwtje dat? Boeken! Ja, zo is het: boeken! Ik mag mee naar binnen, dat is leuk. De vriendelijke boekenmeneer zegt dat ik groot geworden ben. Ja, zeg, ik ben een Airedale, hé, geen Welsh! Misschien groei ik nog wel een beetje! Bij deze boekenmeneer zit ik mooi stil, boeken zijn belangrijk zegt het vrouwtje, en hier zijn er hééééél veel. Het vrouwtje krijgt een leuk zakje. Mag ik daar mee spelen? Even snuffelen! Neen, dus!

Neen, Kita, dat zijn de nieuwe boeken voor de bib! Flink, zo!

En weer naar de tram! Wanneer zal het vrouwtje me leren lezen? 🙂

Boeken zijn belangrijk, zegt het vrouwtje! 🙂

Ik kan heel braaf zijn op de tram... als ik er zin in heb... en alles kan zien. 🙂

Gggrrrrrrrrrrr…Wraf!… Naar de dierenarts!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

En mijn opa Lennox had het nog zo gezegd! Binnenkort moet jij! Maar hij zei er niet bij dat ik twee keer zou moeten! 
Gareeltje aan. Haha! Naar de tram. Haah! Altijd leuk! De 7, nog leuker, die heeft trappen. 🙂
Oei, we stappen te vroeg af voor de wei met de kleine hondjes. Sapristie, wat nu? Oeioeioei, die glazen deur is de deur waar de meneren en mevrouwen in de groene schorten rondlopen.

Naast de deur de weegschaal. Ha, daar mag ik mooi stil gaan zitten. Ken ik al! Als ik flink ben, krijg ik een snoepje. Zie je wel! Ik heb trouwens honger. Vrouwtje schijnt niet te weten dat het etenstijd is. Grrr.
Mevrouw achter die hoge tafel, haha, zoals in de post, haha… die mevrouw vraagt hoeveel ik weeg. Tiens, die weet dat ik een airdale ben of wat?

Kita weegt 23,100 kilo. Mooi, dat is iets minder dan drie weken geleden. 23 kilo is ideaal!

Ha, het klinkt oké, die stem. Snap wel niet wat ze zegt, maar vrouwtje lijkt tevreden. Daar staat water, even trekken. Aaaai, vrouwtje volgt niet. Was te denken. Eerst zitten en dan volgen. Nu pas mag ik drinken. We moeten nog wachten, zijn 5 minuutjes te vroeg. Ik ga flink liggen.
Wat is dat venijnig gekef? Wat is die kleine witte lawaaimaker boos! Even helpen! Wafwafwafwafwaf… waaaaaf.

Kita, stil! Liggen!

Dat zal wel zijn! Het duurt hier veel te lang. Grr, waf, waf, ieieieirg. En al die honden en poezen die wel naar buiten mogen… Zal nog eens blaffen en eens janken. Met even pauze, weer maar eens janken. Tot ze het beu zijn. Vrouwtje wordt wel heel boos. Ik lig toch mooi? Janken mag niet,  ook niet mooi liggend? Oei, er komt een meneer! We moeten mee want mijn dokter-mevrouw is met een heel ziek hondje bezig. Grote meneer volgen!
Dikke prik in mijn nek. Ik probeer te ontsnappen maar ze zijn wel sterk, die meneer en mijn vrouwtje. Laten prikken dus, dan komt er een snoepje, toch bij mijn dokter-mevrouw. Bij deze ook? YES, wel vier!!!! 😉
Wat zegt hij? Hij had ook een airedale toen hij een mensenpup was? Hij is daar verzot op? Wat is dat nu weer? Nog een snoepje? Dat moet ik onthouden: verzot=snoepje. En wat hoor ik nu? Hij is het baasje van Dixie, die soms in de wei komt! In november logeren Dixie en ik samen bij dezelfde oppas!
We gaan vertrekken. Zal maar flink zijn nu! 🙂

Dat zou ik denken, ja, je hebt het flink ‘uitgehangen’, terriër-dame! Zucht.

Drie weken geleden, bij de eerste prik, woog ik 250 g meer... ik heb dus flink gesport! 😉

Voetbal?… Neenee, rugby!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Wat is dat? Wie legt er nu zo’n rare bal in de speelwei? Even oppakken. … Tiens, ’t vrouwtje zegt niet dat het niet mag. Hoe kan nu zoiets? Beetje uitproberen… Oppakken en wegwezen. Nee, ze gilt niet dat ik moet terugkomen… Hola, dit kan leuk worden. Even van dichterbij onderzoeken. Tandjes inzetten.
Lijkt een gaatje in te zitten, er komt water uit. Ppppssssssst, ppppsssssssttt. Oppakken en rennen!

Daar, de voet van ’t vrouwtje bij die rare bal. Ze schopt de bal een eindje weg. Hélahéla, erachteraan. Grrrr. Pakken. Daar is de voet weer en de bal vertrekt weer… Grrrr. Ik heb ‘em toch weer. Zal hem eens voor haar voeten leggen. Ja, ze doet het weer! Erachteraan, gggrrr. Leuk!!

En nu zal ik er eens ver mee lopen! Dan komt ze niet meer mee natuurlijk. Dat had ik kunnen weten. Dan maar weer terug ook. Zou ze nog wat mee “sjotten”? 😉

Een jaar geleden?… Mijn aankomst!

Geplaatst door Patricia Dale in Terugblik en getagd met

Een jaar geleden! Wat gaat tijd snel…

Wat zegt ze nu weer, mijn vrouwtje? Ze tokkelt weer en tovert weer hondjes te voorschijn op het rechthoekig ding. Wie is toch dat kleine zwarte hondje met een beetje bruin? Wat een piepklein grut.

Dat ben jij, Kita! Dat zijn foto’s van je eerste dag hier! Je woog toen amper 4 kilo!

Hihihiggggrrrr, wat zegt ze nu? Ikke? Ah nee! Mijn snuit is bruin, niet zwart! Soms ziet het vrouwtje het toch echt niet goed, denk ik zo: wafwaf! Kijk nu toch: ikke? Onder een stoel? Nu lig ik in mijn bench, maar ik zal je seffens beneden wel eens laten zien dat ik niet onder een stoel pas! Ha, maar naast de verwarming, dat kan ik wel! Ben ik het dan toch? pfff…

…zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz…

Op bezoek… in de ‘koekenstad’!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Kom, Kita, we vertrekken!

Nu? Weeral?  Ja, zeg, ik wil wel dutten na ’t spelen in de wei. Nee, dus! Gareeltje aan en op pad! Met de tram! En ver! Heb maar 4 keer gepiept in de tram, vrouwtje vindt dat vier keer te veel! Maar het papiertje lag net iets te ver: ze snapt het nooit, hé! Wil altijd maar haar zinnetje: geen papiertjes oppikken!
Neen, vrouwtje, op de roltrap wil ik niet! Trekken dus naar de gewone trap… anders geraken we niet uit de metro! Waar gaan we heen? Een schoolpoort? Oh, neen, niet nog een hondenschool, zucht. Geen hond te zien! 🙂 Wel een meneer met een zwart doosje: hij plikplokt ook, maar zonder geluid! 😉
Oh, en wat een lieve mevrouw! Dat is de mevrouw die af en toe iets tegen me zegt op het rechthoekig ding bij ’t vrouwtje! Dat leest ze dan voor! Oh, veel knuffels! Nog meer knuffels, uit alle landen… 🙂

Moeten we nu al vertrekken? Korte pauze hebben ze hier! Lange wandeling over de Meir: hier was ik al. Wat zegt die meneer? Ja, natuurlijk ben ik een airedale! Hoor ik het goed? Jaja, hij heeft ook een airedale, als ik het goed snap. Het vrouwtje mag foto’s zien.

Eindelijk rust: terrasje op de Groenplaats, lekker in het lentezonnetje… Ook weer terug met de tram. Niet piepen dus… dan maar languit in de gang liggen: ze moeten toch merken dat ik er ook ben. 😉 Vrouwtje vindt dat precies maar niks…
Nu langs ons park! Haha, hier ken ik het! 🙂

PS: 1 van de plikplokplaatjes is een antinachtmerriepil voor een fan, zegt het vrouwtje!

Maandag, wasdag??… Oh, nee! Ren-dag!

Geplaatst door Patricia Dale in Dag in, dag uit en getagd met

Onze opa Lennox komt vandaag niet naar de wei: hij rust uit van het drukke weekend, zegt hij. Maar ’t vrouwtje mag wel zijn mooie blauwe bal meenemen, dan kan ik er mee spelen. Hoera! Toffe Lennox! Leuk, leuk!

Rakker en een vriendje zijn er al. Maar die vertrekken weer! Ha, Gitte, Sammy en Diesel zijn er nu ook! Daar komt het vrouwtje met die bal!!! Sammy, Sammy, komaan!

Lopen, meisjes! Rennen maar!

Yes, yes! Na een poosje is Sammy het beu. Nu al moe? Ze gaat wat spelen met de andere honden. Dan ren ik wel alleen! Bal halen en naar de andere kant! Ah, Sammy doet toch nog een beetje mee. Oei, wat hoor ik? Roept het vrouwtje? Bal brengen? Nu al? Nee, wat zegt ze? Anderhalf uur rennen is wel genoeg? Ze zal weer moeten gaan tokkelen, dat zie je zo!
Oké, oké. Ik kom al! Morgen weer?