Mijn vrouwtje is dus bibmevrouw: ze moet veel tokkelen op het tokkelding, ze werkt veel met bundeltjes papier (aaaioei: boeken!), ze moet ook naar dat andere l@nd bij de andere bibmevrouw en dan mag ik niet mee.

Maar soms mag ik helpen! Neen, niet met tokkelen… wat denk je nu: het vrouwtje wordt al boos als ik wil snuffelen aan het tokkelding! Neen, ik mag helpen als ze beneden aan de tafel gaat zitten om de bundeltjes een jasje aan te doen! Een jasje dat je niet ziet. Wel gek, vind ik, mijn groene trui is mooier!

Het vrouwtje legt het uit, ik snap het niet helemaal: de jasjes plakken rond de bundeltjes (jajàààààà: boeken) maar daarvoor moeten de jasjes hun jasjes uitdoen! Wie snapt nu zoiets?
Ha, daar vallen de jasjes van de boekenjasjes van de tafel?! Mag ik die opruimen? Is dat mijn taak?

Ja, Kita, daar mag jij even mee spelen!

Is maar iets raars. Ruikt een beetje vies… Even mee rondwandelen… En dan? De tandjes erin! Zoals in de lege doos! YES!!!

Het rode gareeltje komt te voorschijn: dat betekent dat we op pad gaan. Misschien met de tram?

Ja, Kita. we gaan met de tram naar de hondenwei aan de Harmonie!

Harmonie? Gggrrrief, ken ik niet. Maar hondenwei klinkt goed. Ik ben superbraaf op de tram. Vrouwtje, dat zie je toch wel hé? Ja, ik weet het: ik lig midden in de gang. De mensen kunnen er toch naast en ze zeggen dat ik superschattig ben… 😉
Ha, ja, ik zie het al: de wei met de kleine hondjes. Nu is er zelfs een grote, ze heet Zita. Leuk spelen.
Vertrekken we nu al? Wat zegt het vrouwtje? Gaan we weer helemaal te voet naar huis? Dat is iets nieuws. Vorige zaterdag ook al. En het vrouwtje wil plikplokken: ze wil plaatjes maken voor fans met grote dorst. Ze doet maar… Moet ik er bij op? pppffffff, waf! 🙂

Oké, we gaan verder! Neen, dit meent ze niet! De glazen deur met de stenen woef… aaai, weer prikken? Nee, oef, alleen maar druppeltjes kopen voor mijn opa Lennox. Ik zal eens laten zien dat ik ook flink kan zijn en ik geef geen waf ook al waffen die twee kleine hondjes heel hard. Ik moet wel even op de weegschaal: 22,900 kg. Zonder jas weeg ik minder natuurlijk! Snoepjes komen eraan! 😉

Komaan vrouwtje, kunst interesseert me niet! En wat is dit? Een stenen speelweitje zonder honden, waar water uit de grond spuit? Niks voor mij! Zijn we er bijna? Ik ben moe! Nog maar aan die kerk? En daar beneden rijdt een trein, maar de bloemetjes vind ik leuker! Ha, nu zijn we bijna thuis: hier beneden rijden heel veel auto’s… Nu naar ons park, maar ik ben te moe om acher de konijntjes te willen hollen…

Komaan, Kita, we zijn bijna thuis!

Gisteren was het vrouwtje de hele dag weg… Op een maandag? Dan tokkelt ze altijd thuis… Nu ja, ze was naar de andere bibmevrouw in dat andere l@nd en ik mocht niet mee. Ze zei altijd maar: openbibdag… of zoiets! Gisteren niks spannends dus, dan heb ik nu de kans om te vertellen dat ik kan koken!

Ja, ik maak groentetaart! Vorige week nog! Het was zelfs toen ik mijn jas nog aan had! Het vrouwtje doet eerst het deeg in de vorm en dan! Ha, dan! Dan zit ik klaar want dan komen de spekjes uit de koude kast. De spekjes gaan eerst in de taart, maar ook wel ééntje in mijn maagje! 🙂
Dan de groenten. Dat éne grote stuk prei kan niet in de groentetaart, vinden het vrouwtje en ik. Ik ben kandidaat om te proeven! 😉 Mmmmm, ja, ik lust deze groentjes wel! Toch beetje taai.
Dan moeten de eitjes erbij. Hahaha, dat is leuk! Ik mag met het lege doosje spelen! Hiphoi!

Wel zorgen dat ik op tijd terug ben voor een kaasje! Te laat! ggggrrrr

En dan, ja, dan heb ik een belangrijke taak! 🙂 De taart gaat in de hete kast met glas en ik moet het in de gaten houden! Dat is zwaar werk! Daar moet ik echt bij liggen dutten! 😉 Als de taart klaar is en ik het pieppieppiep… hoor, dan roep ik het vrouwtje. Wafwaf! Wafwaf!

Koest, Kita! Stil! Ik hoor die wekker ook!

Héla, vrouwtje, moest ik nu helpen en op die taart letten of niet?! 😉

We zijn net terug van de speelwei… ik lig braaf in mijn bench en het vrouwtje tokkelt. Ineens zegt ze tegen het baasje: “Ooooooh nee, dit kan niet waar zijn! Op Facebook staat dat Indy gestorven is!” Oei, het vrouwtje schrikt precies heel erg! Indy? Ik ken Indy niet! Maar als ik het goed begrijp was Indy nog jong, geen opa zoals mijn opa Lennox!
Dus Indy is nu bij Grobber, vrouwtje? Dan kunnen ze samen spelen!!

Ja, Kita, Indy is nu bij Grobber… Heel triest! Het vrouwtje van Indy heeft nu veel verdriet.

En wie is ‘Verdriet’? Ken ik die hond? Zeg vrouwtje, maar ik ben nog hier hoor! Ik blijf bij opa Lennox en de baasjes. Is dat goed, vrouwtje? Zullen we vandaag extra knuffelen? 🙂

De mensenpuppy van ’t vrouwtje komt op bezoek, ze brengt spullen voor ’t werk van ’t vrouwtje! Kijk, zij plikplokt ook! 😉

Wat een gedoe! Mijn mooie blauwe gareeltje is veel te groot nu mijn jas uit is. Weer uit en het rode dan maar weer aan. Het vrouwtje zucht ervan. We gaan met de tram naar het huis met de bundeltjes papier, zegt ze.

Boeken, Kita, boeken!

Leuk vandaag, de tram. Ik kan alles goed zien en ik mag blijven staan van ’t vrouwtje, dan blokkeer ik niet heel de gang. Alles loopt wel erg vlug voorbij onze tram, hé, vrouwtje?
We zijn er al. Ik denk dat het daar aan de overkant is, waar de bundeltjes…euh, boeken buiten staan.

Kita, wacht! Er komen auto’s!

Jaja, we gaan daar binnen! De vriendelijke boekenmeneer is er ook weer. Hij weet nog dat ik groot ben want hij zegt er niks van deze keer. 😉 We mogen de trap op naar boven: daar liggen de boeken over dieren, zegt hij! Yes!
Vrouwtje, mag ik deze? Please, please, please?

Bon, weer buiten! Wat zegt ze, mijn vrouwtje? Helemaal te voet naar huis, van Mortsel naar Berchem! En wie is die mevrouw met de fiets? Tiens, heb ik haar niet gezien toen we naar de andere bibmevrouw gingen? Jaja! Mijn vrouwtje loopt de hele weg met haar te kletsen! 😉 Ik volg heel netjes, tussen hen in, naast de fiets!
Het vrouwtje mag vandaag tevreden zijn: ik was een voorbeeldige, niet-koppige airedale-lady!

Ja, Kita! Je was heel erg flink! 🙂

Het water komt niet uit de kraan, maar uit de lucht gelopen vanmorgen! Bbbrrrr, help, waar is mijn jas? Zeg, vrouwtje, ik ga niet mee buiten. Ik trek erg hard aan mijn leiband om terug binnen te lopen. Koppig vrouwtje, ze wil persé naar buiten in dit hondenweer: niks aan te doen. Oké, ik volg braaf. Hoekje om en pipi, nog even snuffelen en gauw een worstje droppen. En nu eens flink schudden en ik wil terug.

Kita, deze kant op! Volg! We gaan naar de wei!

Wat zegt ze? Naar de wei? Aha, in de  plassen spelen ;-)? Bon, ben nu toch al nat… 😦
Waarom zeggen de vrouwtjes en de baasjes van mijn vriendjes dat ik nu zo mooi ben? Zeg eens, ik ben altijd mooi! Ik ben een airedale-lady, hé!
Daar heb je het! Iedereen gaat naar huis en wij blijven nog. Tja, geen probleem… ik amuseer me nog wel. Nu heb ik de wei en de boom voor mij alleen. Het vrouwtje heeft het blinkend doosje mee: ze plikplokt en ze filmt, ook al loopt ze onder zo’n dakje dat open en toe gaat. Ik zal eens mijn best doen!

Nu al komen? Zo vlug al? Ggggrrrr, dat zal dan toch met een grote omweg zijn, wat denkt ze nu wel, mijn vrouwtje! Altijd als het leuk wordt, is ’t gedaan! Gggrrr.

Fans, foto’s en een filmpje! Omdat het weekend is, zegt het vrouwtje!

Zo vroeg op? Neen, ik wil nog niet uit mijn mand! Dat had je gedacht… Als het vrouwtje iets in haar hoofd heeft… Oké, om 6.15 uur naar de speelwei! Ach ja, ik wil wel wat rennen!

En nu de auto in. Het vrouwtje praat altijd maar over trimmen. Wat zou dat zijn! Maar ik weet het meteen als ik de poort zie waar we uitstappen! Dit is bij mijn mama Funnygirl. Zie je wel, daar is haar baasje al! Ik mag mee, het vrouwtje niet! Haha, dat is nieuw…

Daar is het vrouwtje weer! Ja, vrouwtje, mijn jas is uit, die ligt daar op de grond. Ik loop nu in mijn ondergoed zegt het baasje van mijn mama… 😉 Hij zegt ook dat mijn zus, die in Frankrijk woont, veel prijzen wint. Nu ben ik toch een beetje fier op mijn zus, zie! Het baasje van mijn mama meet mij: 61 cm. Dat is groot voor een meisje! Oh, dan ben ik dus een grote airedale-dame! 😉

We gaan naar huis, ik mag van de tafel springen! Enneuh, als het weer hagelt en onweert zoals gisteren, mag ik dan mijn groene trui aan?

Neen, Kita, toch niet in de zomer met zo’n dikke trui!

Zeg vrouwtje, dan mag het zomerweer wel beginnen, hé, nu ik rondloop zonder jas!

Hai fans… nog even goed kijken! Want ik kom pas woensdag of donderdag terug… ik ga het heel druk hebben! En dan? Ja, dan! 😉

Wordt vervolgd! 😉

Zóóóóóóóóóóóó boos was het vrouwtje! En niet alleen op mij! Ook op “wie doet nu zoiets”. Die ken ik niet, en ik denk dat dat best is… 😉 Waarom? Wel, “wie doet nu zoiets” heeft allerlei “huisvuil” gedropt in het straatvuilnisbakje bij de poort van de speelwei. De grote zwarte vogels pikken dat daar allemaal uit en vliegen ermee over de speelwei. En dan? Haha, dan laten ze dat vallen! Yippie! Zo vond ik iets wit! En daar heb ik, en ook Sammy, mee rondgelopen. Natuurlijk bracht ik dat niet naar het vrouwtje toen ze riep! Ik ben een koppige terriër, weet je nog?

En een puber! Kita, hier! Bah, dat is een vies maandverband!

Wat zegt ze? Aaaai, zo boos dat ze zelfs vergeet te plikplokken! Het ding is in twee. Sammy en ik hebben elk een stuk. Eind van het liedje: we hebben niks meer: de vrouwtjes hebben het afgepakt met poepzakjes en in de vuilnisbak gedaan.

Iedereen – behalve ik – is nu naar huis. Het vrouwtje haalt het blinkend doosje uit haar tasje. Dat is wel wat laat, want de pret is uit.

Kita klim nog maar eens in je boom! Dan film ik!

Boom? Ja, dat is ook leuk! Er in en er uit! Het blinkend doosje werkt! 😉 ’t Vrouwtje denkt niet meer aan “wie doet nu zoiets” en ze is niet meer boos, gelukkig! 😉