Het is me wat! Het vrouwtje haalt al onze dekens en kussens weer weg. Regelmatig is het van dat. Dan zegt ze: was! En ze brengt alles naar de kelder. Als het terugkomt, ruikt het echt niet meer lekker. Dan wil ik het altijd uit mijn mand sleuren omdat ik het niet wil! Ook niet goed natuurlijk! Moet dan met de deken in de mand… Ach ja, ze is koppig, mijn vrouwtje, we weten het langzaamaan… dus we gaan maar weer braaf in de mand.

Mijn opa Lennox glundert! Hij krijgt een spiksplinternieuwe deken. Hij gaat meteen in zijn mand natuurlijk! Het vrouwtje zegt dat hij minder kuren heeft dan ik. 😉 Pfff, gggrrrr.

Vandaag moet ik vroeg op! Geen eten? Auto dus! Op reis?

Ja, Kita, naar mama Funnygirl! De krullen gaan eraf!

Ja, hier ken ik het. Huppelhuppel naar de poort! Daar is het baasje van mijn mama al! Ik mag met hem mee! 🙂 Mijn vrouwtje zegt: Tot straks. Toch nog even omkijken…

Daar is ze weer! Zie je mij, vrouwtje, hier? Dat hebben we thuis niet, hé, zo’n grote loopren? En zie je het? Mijn jas is uit! En nu gaat het vriezen en sneeuwen! Wat een idee, zonder jas in de sneeuw morgen? Neen, ik heb mijn groene trui nog, hé, vrouwtje?

En het vrouwtje heeft nog iets leuks: een lange staart! Zo heeft het vrouwtje er ook! En daar is het blinkend doosje.

Komaan, Kita, fotoshoot van de modeshow!

Jaja, hier ben ik al voor de fototoot en het blinkend doosje. Nu zitten? Nu liggen? Oké, zal mijn pootje eens elegant uitsteken voor de plaatjesshow. En dan in de mand! Jaja, hier ben ik al!
Zie je wel: een groot stuk gedroogde kip aan het einde van de fototoot, ik wist het wel dat ik flink moest zijn! 😉