Het baasje en ’t vrouwtje zeulen heel grote dozen naar binnen… Daar moet ik het fijne van weten! Even snuffelen…

Wat komt er uit de grote doos? Wat is dat nu? Het lijkt wel een salonzetel. Maar dat is toch te klein voor het vrouwtje, en te laag, hihihi. Ik snap het niet. En nu roept ze niet mij maar mijn opa Lennox! Wel, wel! Opa Lennox moet in het bed gaan liggen en hij lijkt het nog leuk te vinden ook. Hij blijft mooi liggen voor de plikplokplaatjes met het blinkend doosje.

Wat zegt ze allemaal, het vrouwtje? Een otopobed?

Neen, Kita, een orthopedisch bed!

Oké, een hondenbed dus! Wat zegt ze nog allemaal? Speciaal voor senioren, honden met heupdysplasie en gewrichtsproblemen? Ik snap er geen lap van. Even blaffen: ik wil in dat bed! Ik mag eens proberen van opa Lennox en ik blijf mooi liggen! Voilà: het bed is ook voor pubers zonder dysdingen en zonder problemen.

Wat doet ze nu, het vrouwtje? Oooh, oooh, uit de andere doos komt nog zo’n otopobed! Moet ik ook proberen: hop en erin. Ik wil in allebei liggen! Grote bed in en weer uit, dan in het kleine bed en weer terug. Het vrouwtje moet heel erg lachen en ze zegt altijd maar: ik wist het wel, ik wist het wel! Wat weet ze? Ze vergeet te plikplokken. Nu moeten we elk in ons bed en daar is het blinkend doosje! 😉

Wat zegt ze nog??? Ik riskeer mijn vel als ik daar begin aan te bijten??? 😦