Kita, zatte fles!

Zaterdagavond… wel, wel: wat heeft het vrouwtje nu in haar hand? Dat is een klein flesje, maar ik ken het niet. Met rode bolletjes…. Zo’n bolletjes aan een groen eindje, die eet het vrouwtje soms. En heel soms krijg ik een stukje.

Er komt een groot glas te voorschijn… Zie nu, er komt iets met wit schuim uit het flesje. Beetje dichter gaan en snuffelen.

Ho, Kita, neen!!

Was te denken. Ruikt wel lekker! Toch maar dichtbij blijven! Mooi zitten, heeft altijd effect. Goed in de gaten houden… Het flesje is leeg. Vrouwtje bekijkt het etiket. Ha! Lik! Lik! Vrouwtje moet lachen, dan lik ik verder, natuurlijk!

Kita, zatte fles! 🙂

Ja, zeg, vrouwtje, denk je nu echt dat ik niet weet dat dit een fles is! Zeg es, ik ben slim, hé!! Maar euh, euh, wat is ‘zatte’? Wat moet ik nu doen? Wat is ‘zatte’? Even naar ’t vrouwtje kijken, maar ze zegt niks. Verder likken dus… Natuurlijk, daar is het blinkend doosje… ik had het kunnen weten! 😉