Wat een gedoe! Mijn mooie blauwe gareeltje is veel te groot nu mijn jas uit is. Weer uit en het rode dan maar weer aan. Het vrouwtje zucht ervan. We gaan met de tram naar het huis met de bundeltjes papier, zegt ze.

Boeken, Kita, boeken!

Leuk vandaag, de tram. Ik kan alles goed zien en ik mag blijven staan van ’t vrouwtje, dan blokkeer ik niet heel de gang. Alles loopt wel erg vlug voorbij onze tram, hé, vrouwtje?
We zijn er al. Ik denk dat het daar aan de overkant is, waar de bundeltjes…euh, boeken buiten staan.

Kita, wacht! Er komen auto’s!

Jaja, we gaan daar binnen! De vriendelijke boekenmeneer is er ook weer. Hij weet nog dat ik groot ben want hij zegt er niks van deze keer. 😉 We mogen de trap op naar boven: daar liggen de boeken over dieren, zegt hij! Yes!
Vrouwtje, mag ik deze? Please, please, please?

Bon, weer buiten! Wat zegt ze, mijn vrouwtje? Helemaal te voet naar huis, van Mortsel naar Berchem! En wie is die mevrouw met de fiets? Tiens, heb ik haar niet gezien toen we naar de andere bibmevrouw gingen? Jaja! Mijn vrouwtje loopt de hele weg met haar te kletsen! 😉 Ik volg heel netjes, tussen hen in, naast de fiets!
Het vrouwtje mag vandaag tevreden zijn: ik was een voorbeeldige, niet-koppige airedale-lady!

Ja, Kita! Je was heel erg flink! 🙂