De baasjes kijken in zo’n dik pakje papier, een pakje met veel plaatjes uit blinkende doosjes. Wat zegt het vrouwtje? Een boek met foto’s? Ah zo! Hier zijn de airedales, zegt het baasje en het vrouwtje gaat meteen kijken. Ze leest iets hardop… en plots moeten de baasjes erg lachen.

Ja, zeg, waarom moeten ze nu zo lachen? Een airedale is niet om mee te lachen, hé! Ik ben wel de grootste terriër! En de mooiste! 😉 Wafwafwaf!

Koest, hihihaha, Kita, koest! hahaha…

Het vrouwtje doet zo raar? Wafwafwaf! Even rond de tafel dollen! Wafwafwaf! Een airedale is luidruchtig? Wat is dat nu weer? Waafwaaaaaf!! Niet stil? Ah zo, ja, ze leren het nog wel: ik vertel veel, maar als ’t vrouwtje geen hondentaal gaat leren, zal ze het nooit allemaal verstaan… en moet ik natuurlijk koest zijn.  Maar ik moet zeggen: ze leert bij! 🙂 Vanmorgen begreep ze tenminste dat mijn speeltje onder de kast lag! 🙂

Luister maar naar mijn verhaal… en hoe het afloopt 😦 … het blinkend doosje filmde! 😉