Heel dikwijls mag ik met ’t vrouwtje mee naar boven. Daar staat mijn bench, in ’t bureau van de baasjes. Natuurlijk moet ik nadien ook weer mee naar beneden. Trappen lopen kan ik als de beste, daar niet van, maar soms heb ik geen zin om meteen te doen wat ’t vrouwtje zegt. Ben ik een terriër-dame of ben ik het niet?

Kita! Kom naar beneden, kom!

Zie, daar gaan we weer! Zal eens gaan kijken. Geen zin! Even gaan liggen. Doet mijn opa Lennox ook. Wat hij mag, kan ik ook. Oei, moet blijkbaar toch komen! Maar vrouwtje staat ‘ver’ weg! Haha, grijns. 🙂 Ik lig hier goed. Even tong uitsteken. Toch maar Lennox even vragen wat hij ervan denkt… Die slaapt. Even van antwoord dienen.
Komt niet goed, ik zie het zo aan ’t gezicht van ’t vrouwtje. Nog even rustig nadenken: doe ik het?… Of doe ik het niet?

Zie, Kita, een hele foto-reportage én filmpje voor je fans van je ondeugend gedoe! Kom nu maar naar beneden, iedereen kan straks zien dat je een deugniet bent!
Kom hier!

Waarom zwaait het vrouwtje nu zo met het blinkend doosje? Snap het niet! Gauw even gaan kijken!…

Haha, eindelijk. Goed zo!

Oh! Wie trekt hier altijd aan het kortste eindje? Pfff.