Het vrouwtje stopt even met tokkelen, zegt ze. Wat gaan we doen? Gaan we een half uurtje op bezoek bij Gitte? En ’t vrouwtje gaat mee? Koffiekletsen? Ah zo! Weet wel niet wat dat is. En ik mag spelen met Gitte, in de tuin? Waarom niet in de wei? Gitte is loops, zegt het vrouwtje. Oh? En dan? Lopen doet ze toch altijd? Wat is er nieuw? Die mensentaal is niet te begrijpen. Hondentaal is pakken simpeler.

Maar goed, we gaan naar Gitte! 🙂 We mogen in de tuin en ravotten wat. Te warm om veel te tuimelen. Liever rondsnuffelen…
Euh, hé, wat beweegt hier? Waf!

Kita, neen, dat is de schildpad: Baro! AF!!!

Toch maar een beetje snuffen! Ik wil met je spelen, doe je mee? … Baro heeft geen zin! 😦 Pootje uitsteken…

Kita! Nee!

Aaaai, afblijven dus, iets anders gaan doen… of we gaan naar huis… dan maar tussen de bomen kruipen! 😉